Nog zowat, niet zozeer bizar maar toch opmerkelijk.

Op vrijdagmorgen belde Slow’s zus om te melden dat ze goed en wel vertrokken was -kwestie van de belbus hier te bellen- en ze voegde er aan toe dat ze het dagje wel gekozen hadden, het regende zo hard dat ze haast haar auto niet had kunnen uitkomen om de bus te nemen.

“Hoezo?” zei Slow “wij zitten buiten te ontbijten” en hij keek naar de blauwe lucht daarboven.