Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Gun de anderen ook eens wat

Gisteren keken Slow en mske naar het nieuws op ROBTV.

Wat ze niet wisten -daarom kijken ze naar ’t nieuws natuurlijk om dingen te horen die ze nog niet wisten- was dat er in Italië ergens een EK skeeleren was. Wat ze ook nog niet wisten is dat het niet absoluut noodzakelijk is om daarom de beste Belgische skeelers te sturen, volgens bepaalden dan toch. Het is daar nu serieus ambras. De sfeer is namelijk verziekt.

Na de nieuwsuitzending heeft mske het op ROBTV gaan opzoeken. Diegenen die de juiste toedracht willen kennen moeten dat maar eens lezen.

Als je in ’t bestuur zit van het orgaan dat de selecties uitvoert kan je toch evengoed je eigen zoon laten deelnemen zeker, zelfs als die geen resultaten zal halen. Een mens moet wat over hebben voor zijn kinderen.

Dat ze ook de beste ploeg niet laten aantreden dat is ook best begrijpelijk. Ze willen iedereen eens aan bod laten komen en dat is toch heel wat sportiever dan die twee broers Borlée die alles zelf willen doen. Die lopen vanavond ook nog de finale van de 400 m op het EK in Barcelona. Astemblieft hé seg, je moet maar lef hebben.

Iedereen heeft intussen toch al alle besten gezien.

Verder verwijzen we naar het WikiWoordenboek, voor diegenen die niet weten wat “ironie” betekent.

Previous

Wat te doen met een uur tussen twee bussen in

Next

Aan de meet worden de prijzen verdeeld

2 Comments

  1. Bah , bah Bah !
    bweikes; vriendjespolitiek? Dààr moet ik nu is niks van hebben hé. Het gaat er niet meer om wat je kunt, maar wie je kent en dat RUIKT NIET FRIS …
    DAT STINKT … Bah …

    idd je moet toch maar lef hebben !

    (ps vond de link naar wiki héél treffend gevonden)
    looooooooool … )))

    (dubbele ps: ik kan zwijgen als een graf … )

    Sttttttttttttttttttt … !

  2. blijkbaar kan alles in ons land!Zolang het maar nietzuiver op de graat is ! ’t Is nu eens geen doping!haha!

Laat een reactie achter bij KlaverkeReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén