Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

De verrijking

In een tijd dat we met zowel Vlaamse als Nederlandse collega’s werkten en ik alras de verschillen begon te merken in beider -zogezegd zelfde- talen vond ik het een verrijking. Nederlanders vonden sommige dingen van ons grappig of kenden ze niet, wij vonden sommige dingen in het Nederlands helemaal niet zo juist verwoorden wat we bedoelden. Al bij al vond ik het geheel dus een verrijking voor beide …

Tot de dag dat ik een woord gebruikte tegen Luc, niet eens een schimpwoord maar ook geen koosnaampje. Het was gewoon het woord dat ik al jaren gebruikte zowel tegen Luc als tegen Zoneke als die iets grappig of iets onnozels uit haalden en dat Luc soms -voor dezelfde reden- ook tegen mij zegt.

De Nederlandse collega haalde uit! Het was niet gepast dat ik dat woord tegen Luc gebruikte! On-ge-past! Ik maakte hem gewoon belachelijk, vond ze. Ik stond met mijn mond vol tanden en kon nog net mijn ogen opvangen toen ze uit hun kassen vielen van ’t verschieten.

Ik ga het woord in kwestie hier niet vermelden, wie weet wie nog uit zijn krammen zou schieten.

Toen ik dan ooit op het blog iets schreef over de drie sloebers kreeg ik commentaar. In Nederland betekent “sloeber” … Ik liet het staan. Nog wat?

Maar het leverde me wel een probleem op bij het beschrijven van Lucs reactie op het feit dat ik zo lief ben.

Er stond oorspronkelijk: “Toen begon die onverlaat onbedaarlijk te lachen …” Zegt het woordenboek dat een onverlaat een gemene kerel is. Schelm, deugniet, schavuit … allemaal gemene kerels.

Wat zeg je dan tegen diegene die je plaagt? Plaaggeest? Neen. Een plaaggeest is vervelend. Wat zeg je dan tegen iemand die grappig is? Grapjas? Allee, niet zeveren. Lolbroek? In Nederland maken ze er zelfs “grapjurk” van. Dat zijn alle drie benamingen voor de grappen van de zatte nonkel op een feest. Opgeblazen vrolijk en vervelend tot de grond.

Als ieder woord dat ik ooit hoorde gebruiken voor schelmenstreken van kwajongens en -meisjes nu gemene kerels blijken te zijn, zijn wij als kind uitgemaakt voor het vuil van de straat.

Luc een deugniet noemen klinkt te jong voor hem, maar een schelm en een hele resem andere woorden die iets heel anders betekenen komen wel in aanmerking. Nogmaals, ik zet ze hier niet. Ik wil dat iedereen begrijpt dat niet alleen “schatteke” en “zonneke” en … getuigen van genegenheid.

In de juiste context doen die andere benamingen dat ook.

Previous

De terugkeer

Next

Terug in de tijd

12 Comments

  1. De taalverwarring is wel een dingetje. Ik zei ooit van iemand ‘die is erg op de sukkel.’ Men schrok zich een bult omdat men dacht dat ik die persoon ‘een sukkel’ noemde… en dat mocht dan weer niet.
    Mijn echtgenoot begroet de kleinzoon vaak met ‘hey nozem.’ Dat vind ik dan not done, het voelt niet goed, maar iedereen lacht er vrolijk mee. Taal- en cultuurverschil zit in zoveel kleine en grote dingen.

    • ms

      Ja precies, maar het zou dan ook nooit in mijn hoofd opkomen om iemand te berispen omdat zijn/haar Nederlands Nederlands niet overeenstemt met mijn Vlaams Nederlands.

      Bovendien vind ik het nogal onbeschoft om zich te bemoeien met gesprekken tussen koppels, wat weer goed gepraat werd -en nog wordt- met: “wij zijn assertiever”. Ik noem dat eerder aanvallend.

      • Neen, dat heeft niets met assertiviteit te maken, eerder met onbeschoft gedrag. Onder het mom van assertiviteit het boertige gedrag goedpraten, daar heb ik ook zo’n hekel aan.

  2. Mijn reactie heeft hier eigenlijk niets mee te maken. 😄 Ik wilde nog zeggen dat het krentenbrood heel erg in de smaak is gevallen. Allé, het rozijnenbrood.

  3. Ik heb jaren geleden besloten mijn taalgebruik niet meer aan te passen aan mensen die me zogezegd dichtbij staan. Als je telkens op je woorden moet letten ben je niet op de juiste plek bij de juiste mensen.
    In jouw geval kon ze nog altijd beleefd vragen wat je bedoelde. Grof zijn en assertief is precies hetzelfde bij bepaalde soorten inboorlingen.

  4. Hier zeggen we gekscherend ‘poete’ als we de kinderen bedoelen. Of ‘errem kluutje’ als een kind zich pijn heeft gedaan. Vertalingen in ‘goed’ Nederlands zouden heel wat minder positief zijn dan de bedoeling is. Poete zijn vervelende kinderen en een errem kluutje is een arm kl**tzakje 😉 ’

    • ms

      Wel ja, het is de intentie die belangrijk is.

      Het dialect speelt ook een rol. Mijn ex-schoonmoeder had het altijd over de mensen en hun joengele (hun kinderen) terwijl mijn grootmoeder steigerde toen men het over “jongeren” had. In haar dialect was dat een werkwoord.

  5. Ik vind het raar en ongepast dat iemand zich bemoeit met het taalgebruik van anderen (tenzij het tegen die iemand zelf gericht is), zeker als het om kooswoorden gaat, en zeer zeker als het gaat om andere dialecten/talen dan die van jezelf. Ik geniet elke dag van de diversiteit van de Nederlandse taal in al zijn vormen en verschijningen.

    • ms

      Het Nederlands in al zijn diversiteit … en dan krijg je de verengelsing.

      En dat nadat de Vlamingen zo hebben moeten vechten om hun taal als evenwaardig te laten erkennen.

      Zelfs de dialecten onderling verschillen. Weet je niet wat iemand bedoelt, dan vraag je het toch gewoon al zou ik het ook ongepast gevonden hebben mocht ze zich zomaar bemoeid hebben in een kwinkslag die enkel Luc en mij aanging.

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén