Zoek
Natuurlijk waren we al terug in Zichem. Het was maar het korte (kinder)wandelingetje. Maar ach kom … een mens moet de dingen nemen zoals ze komen. Kort dus.
We maakten foto’s van alle vermelde personages onderweg, lazen bijschriften en sloegen de vertellingen en de opdrachten over.
En vergeet de picknick niet!
(Lees verder onder de foto)
En die ene wandeling, die van over de taalgrens, die Luc op routeyou had gevonden, die moesten we ook nog doen.
Mooi bos hoor, dat Bois des Rêves, echt een mooi bos. Maar die wandeling, die deugde niet. Die liep over een weg waar wandelaars werd gevraagd om er af te blijven. Werkelijk.
(Lees verder onder de foto’s)
We willen er wel nog eens naartoe maar dan op voorwaarde dat we aan een wandelkaartje geraken. Maar jammer genoeg was hun inlichtingdienst ook niet van de partij.
Gelukkig zijn we nogal flexibel en hebben we er wel een mooi toertje bij elkaar gestapt.
En vergeet de picknick niet!
Bertie
Mooi zo te zien, waar moesten de wandelaars dan lopen? In de berm?
Maar het belangrijkste was het eten. 😂
ms
Geen idee. Misschien was het wel dat smalle paadje waarvan wij dachten dat het bij dat V.T.T. terrein hoorde, maar er hing wel “privé” op de poort, al stond ze open.
Op zoek naar een plan dus …
elsjeveth
Een bos met vreemde dromen dus, vandaar de naam. De picknick was goed voorbereid zo te )zien zelfs een mok met toepasselijke tekst :-\
ms
De picknick is de laatste dagen wat ingeburgerd. Op tijd vertrekken om niet in de te grote warmte te moeten ronddolen houdt in dat je je eten voor onderweg moet voorzien.
Maar het geeft wel een vakantiestemming.