Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Zou het …

Nu mijn grootmoeder hier de laatste dagen wat aanwezig lijkt, dacht ik nog maar eens aan de vlaai.

In het verleden dacht ik er zo af en toe wel eens aan maar zonder recept was er ook geen beginnen aan. Zo hadden we die wel ooit eens in Aalst gehaald, zodat Luc zou weten dat Aalsterse vlaai geen taart, maar wel erg lekker is.

Nu dacht ik er dus weer aan. En wonder boven wonder -of is het vlaai boven vlaai- staan er ondertussen wél recepten op internet.

Vóór het bakken bleek mijn vuurvaste schotel al wat aan de kleine kant. Nà het bakken werd het afwachten tot hij afgekoeld was om te kijken proeven of het van de eerste keer het goeie recept was.

Na de proeverij vond ik deze vlaai was erg lekker, heel erg lekker zelfs, maar misschien spelen mijn herinneringen me parten. Ik had de indruk dat die van mijn grootmoeder beter door smaakte en mogelijk een iets vastere structuur had..

Zodoende ga ik ofwel nog eens een ander recept proberen ofwel gewoon dit naar eigen smaak wat aanpassen … nadat deze opgegeten is natuurlijk.

Maar eerst op zoek naar een grotere -liefst ronde- vuurvaste schotel.



Previous

Enige logica

Next

Vastigheid

15 Comments

  1. Het lijkt me erg lekker, deze vlaai, maar ik begrijp na een video over de bereiding te hebben bekeken eigenlijk pas wat het is. Het doet qua structuur en kleur denken aan zachte caramel. Je kunt het snijden maar ook smeren. In het filmpje wat ik zag gaat er peperkoek en speculoos in, beetje suiker, melk, niet mixen (!) maar al roerend laten weken, dan op het vuur nog wat laten smelten en voor de binding eieren, beetje melk nog en maismeel erbij. Drie kwartier in de oven op 180 graden. Ik schrijf dit allemaal op om het voor mezelf inzichtelijk te krijgen. 🙂 Ik ga het zelf eens (proberen te) maken!

    • ms

      Ja, dat is het. Al is de echte Aalsterse blijkbaar gemaakt met mastellen (een soort zoete broodjes), maar mijn grootmoeder gebruikte peperkoek, dat maakte ik op uit de opsomming die mijn moeder wel nog wist.

      Zoals gezegd zijn er meerdere recepten. Ik koos voor het recept met minder suiker dan de andere. Ik zag er ook met maïzena maar ik gebruikte tarwebloem.

      Eigenlijk denk ik dat ik dit recept ga blijven gebruiken, mits enkele kleine aanpassingen want het is echt wel een erg lekker resultaat.

      Smakelijk in elk geval.

  2. Mijn moeder had ook een goed, eenvoudig recept, maar ik weet niet of ze het nog heeft.

    • ms

      Mogelijk had iedereen vroeger zijn eigen recept, aangezien het blijkbaar voortgekomen is uit een opgebruiken van restjes.

      In elk geval een lekkere traditie.

  3. Ik ken die vlaai niet, maar lijkt me lekker. Succes met het zoeken naar het juiste recept.

  4. Daar hebben jullie dus van gesmuld, zo hoort het. 🙂
    Geen filmpje te vinden maar ik ga hem sowieso niet maken, wat ik lees bij Peters reactie is al te moeilijk. ☻

    • ms

      Dat dacht ik ook toen ik lang geleden mijn moeder haar onvolledige uitleg hoorde doen.

      Maar eigenlijk is het simpel als bonjour:

      Het overgrote deel van de ingrediënten kook je in ¾ van de melk.

      De andere ingrediënten los je op in de rest van de melk.

      Daarna kiep je de twee bij elkaar, al roerend terug op het vuur zetten.

      Daarna giet je het in een vuurvaste schotel en laten bakken.

  5. Hm, misschien….

    • ms

      Je kan natuurlijk ook gewoon op uitstap naar Aalst en bij een bakker een stuk gaan halen.

      Maar niet van 27 februari t.e.m. 1 maart 2022, dan is het daar Aalst Carnaval en is de hele stad zat.

  6. Te ver vooruit gedacht.😁

  7. elsjeveth

    Lekker, het recept lijkt een beetje op ´kermiskoek´ dat in Zeeuws-Vlaanderen (aan de meest vlaamse kant) populair is tijdens de jaarlijkse kermissen.

Laat een reactie achter bij SuskeblogtReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén