Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Neem het openbaar vervoer zeggen ze dan

Zoneke zei: “mama, zaterdag zijn wij op luttele kilometers van jullie, ik ga daar jumping doen, maar wil je asjeblieft niet komen, ik zal al zenuwachtig genoeg zijn” waarop mske antwoordde dat ze dat helemaal niet zinnens was aangezien zij gepland hadden van naar de rommelmarkt te gaan die op luttele kilometers van Zonekes deur georganiseerd werd.

Op vrijdagavond gingen ze eens kijken hoe laat de bus vanuit Tienen richting Zoneke vertrekt om tot de onthutsende vaststelling komen dat die bus op zaterdag niet rijdt. Die vanuit ons stadje naar Tienen wel maar die rijdt dan weer niet op zondag. Dat hadden we gemerkt bij de editie van die rommelmarkt in juni. Daar sta je dan met je planning in de war.

Zaterdag morgen nog snel overleg wat er nu ging gebeuren. Ze beslisten dat ze het per fiets gingen wagen. Dat deed mske vorig jaar op 1 september maar dan langs de hoofdbaan.

Ze vertrokken zoiets kwart voor elf en zouden het rustig aan doen omdat ze ook nog met de fiets terug naar huis moesten. Slow nam het fototoestel mee.

Anekdote:

“Slow, zeg wat als je klaar bent” zei mske startensklaar. Slow zette zijn muts goed, zijn bril recht en bracht zijn snor in orde.

Anekdote:

Slow zette zijn muts goed, zijn bril recht en stapte op. “Moet je je moustache niet fatsoeneren?” vroeg mske. “Dat was alleen maar omdat ik juksel had” zei Slow.

Anekdote:

Slow zat wat aan de pijp van zijn short te trekken en mompelde: “dat is vervelend, die pijp kruipt omhoog”. “Contergewichtjes” zei mske. “Wheiheihei” deed Slow nadrukkelijk.

Ze zagen struiken en struiken vol rijpe zwarte vlierbessen en mske dacht misschien op de rommelmarkt een emmerke of zo op de kop te tikken voor ’s avonds.

Ze kwamen voorbij het begijnhof van Tienen en besloten ’s avonds in het naar huis rijden daar halt te houden om foto’s te nemen.

En dan reden ze Tienen uit en vandaar was het onbekend terrein. Ze genoten. Ze genoten van de zon, van het uitzicht, van het fietsen zelf. Van het kasseiweggetje genoten ze minder, dat hoebelde een beetje te veel. Het paadje dat aangegeven stond als slecht voor racefietsen was dan weer op en top mskes topfavoriet. Geweldig stukske.

Zo kwamen ze in het dorp waar volgende zaterdag een grote rommelmarkt is. “Komen we dan ook met de fiets?” vroeg mske. “Is er geen ander alternatief?” vroeg Slow. Natuurlijk, die bus rijdt wél op zaterdag.

Feit is dat Slow en mske helemaal niet vermoeid toekwamen op hun bestemming. Bovendien hadden ze onderweg maar een stukje van een 20-tal meter te voet gedaan, wegens te steil. Daar hadden ze, gezien het terrein langs die kanten, wel rekening mee gehouden.

Op de rommelmarkt viel eigenlijk weinig te beleven al was ze groot. Een emmerke hebben ze niet meegenomen. Ze vonden het ineens beter om die bessen hier ergens korter bij huis te gaan zoeken.

Er stond wel veel, dat wel, maar zoals de laatste tijd wel meer te merken is stonden er vooral babyspullen en dat hebben Slow en mske echt niet nodig.

Wordt vervolgd …

Previous

Moeskopperij

Next

De keerzijde

5 Comments

  1. Verdikke…dat soort hooirollen vind ik ook altijd zo fotogeniek als we daar langs zoeven in Frankrijk op vakantie…maar vriendlief wil er nooit voor stoppen!
    Die laatste foto..hmm..dat soort bermmonumentjes, ik heb er niks mee…ik zou niet willen dat mensen mijn verongelukte kind(?) daar op die ellendige plek herdenken hoor.
    Rommelmarkten loop ik ook niet meer af…waarom zou ik de rommel van een ander kopen als ik zelf al veel te veel rommel héb hahaha maar m’n moeder was er gek op..die verzamelde enorm veel en zorgde er ook altijd voor dat ónze verzamelingen op peil bleven haha.
    Groetjes!

  2. ms

    Wel hier staat een hele hoop rommel die wij kwijt willen, maar soms vind je tussen de rommel van een ander iets wat je wel kan gebruiken.

    Wij doen gewoonlijk onze vaste van elk jaar en tussendoor zo nog eens een kleintje (waar je eigenlijk nog het meeste kan vinden).

    Maar iets verzamelen doen wij niet.

    Wat die foto betreft, ik weet niet wat, maar er was iets met die plek, zo eigenaardig. Op foto is het niet te zien eigenlijk. De sfeer er rond ontbreekt. Het eigenaardige is wel dat het niet in de berm was. Het donkergrijze is namelijk het fietspad.

  3. Ach die hooirollen…in de Ardennen lagen er veel van die rollen en op een veld vlakbij onze chalet lagen ze bijeen en de kleinkinderen hupten van de ene rol op de andere.Dolle pret!
    .

    Ik loop graag op rommelmarkten en kom altijd wel met iets thuis.Maar nu breng ik meer iets mee voor de kleinkinderen.Ik heb al zoveel “rommel” vergaard dat ik zelf op de rommelmarkt kan staan.hihi!
    .

    Ik vind die verzameling knuffels akelig.Je ziet dikwijls op een weg een houten kruisje staan met wat bloemen erbij.Ik zou niet graag hebben dat mijn kind op die manier herdacht wordt.
    .

    En wat dat openbaar vervoer betreft zou je de krul krijgen als je in het weekend ergens heen moet.Zo kon ik niet op tijd op een begrafenis geraken n Limburg omdat de trein pas een uur later reed dan in de week en aangekomen in het station was er geen bus(minder bussen tijdens het weekend) en diende ik ene taxi te nemen om in het dorp te geraken waar ik moest zijn!!
    .
    Toen we met een aantal vriendinnen naar Londen gingen moest ik eerst naar Brugge rijden met de auto om daar de trein te nemen.Er was zo vroeg geen trein in mijn stad. Dan promoten ze het openbaar vervoer!!’t zal wel zijn.

  4. gettie

    Wat een heerlijk dagje hebben jullie gehad vandaag! Ben begot blij voor jullie.
    Tip voor Slow’s shortprobleem : jartellekes aan je sokjes en short vastmaken!! haha, wedden dat iemand jou dan ook fotografeert !

  5. Ah ja…maar dat is de algemene term hier voor dat soort dingen aan de kant van de weg…bermmonumentjes…ze zijn vaker niet echt in de berm volgens mij. Ik zag er ooit eens één op de reling van een viaduct over de snelweg, een permanente..met een fotootje en een kaarsje…heb daar nog over gepost..ik hou er echt niet van. Waarom iemand herdenken op de plek waar de laatste ogenblikken ongetwijfeld verschrikkelijk ellendig waren? Het zal wel goed bedoeld zijn, maar ik vind het dus helemaal niks. Als ik daar op de hoek van de weg doodgereden zou worden, mogen ze bloemen gaan leggen in de Ardennen of zo..ergens waar ik genoten heb word ik liever herdacht als dat persé moet!

Laat een reactie achter bij magdaReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén