Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

De hobby van vroeger herontdekt

Er was een tijd dat mijn moeder zich ergerde omdat ik te veel las. Ze wou dat ik zou gaan handwerken, waarmee ze dan breien bedoelde want al het andere, zoals lapjes haken of borduren, was even nutteloos als lezen.

Pas toen ik op trouwen stond mocht ik lapjes haken, onderleggertjes of kleedjes zoals je verkiest. Ik heb er zoveel gehaakt en ik ben er zelfs na mijn trouwen mee doorgegaan. Ik heb ze nog allemaal: de gebruikte en de nooit gebruikte.

Laatst maakte ik een selectie. Ik ga er toch enkele op de rommelmarkt aanbieden. Je kan de kasten niet vol laten liggen met dingen die je niet gebruikt. Zo heb ik nog gehaakte gordijntjes, voor de ramen van het Wat-was-huis, waar ze nooit opgehangen werden en hier passen ze niet. Die verkopen kan ik echt niet over mijn hart krijgen.

Maar wat merk ik nu? Ik heb er ook te kort, zo van die kleintjes. Die moeten erbij komen.

En ik dacht ook aan de vestjes die ik voor mezelf heb gehaakt en de pulls die haakte. Die zijn allemaal weg. Waarheen? Ik weet het niet meer. Ze zouden toch niet meer passen en daarmee bedoel ik niet in omvang maar wel bij mijn zelfbeeld.

Maar ik houd wel van vestjes …

Ik ben opnieuw beginnen haken en heb zoveel op de haakplanning staan dat ik er nog wel een pozeke zoet zal mee zijn.

Previous

Gewoonweg gewichtig

Next

Ooit eens, deze datum

14 Comments

  1. Goed plan. Een mooi vest is nooit weg. Een up to date zelfbeeldvest.

    • ms

      Oorspronkelijk stond er “straatbeeld” maar omdat dat niet echt klopt -alles past momenteel in het straatbeeld- maakte ik er op het laatste ogenblik “zelfbeeld” van, maar dat is het ook niet echt.

      Misschien is het gewoon een troostuitdrukking omdat ik ze niet meer heb. Je weet wel: “de vos en de zure druiven” of zoiets.

  2. Ik heb vroeger ook veel gehaakt. Misschien pik ik het weer op als ik met pensioen ben. Als ik dit lees, krijg ik er ook weer zin in.

    • ms

      Ik kocht af en toe wel eens garen “voor als ik op pensioen ben”. Dat is nu uit de kast gekomen.

      Ik ben nu eerst begonnen met het verwerken van de losse bollen eer ik aan dat voor de vestjes begin.

  3. Goed werk. Je maakt er de leukste dingen van, vesten en truitjes waren (bijna) allemaal mooi.
    Ik heb nog steeds katoenen pannenlappen. Ideaal.

  4. Er waren altijd al veel handwerkboeken, de bibliotheek had planken vol.
    Dan nog de magazines, handwerksters in de families. Schoonmoeder haakte spreien.

    • ms

      Ik heb de mijne allemaal verkocht, een paar zitten nog in de dozen om te verkopen. Ik hield enkel het standaardboek.

      Het is handiger om ze op te zoeken op internet, daar krijg je andere modellen en nieuwe ideeën.

      Ooit had ik een sprei gehaakt, maar omdat we geen bijpassend bed -meer- hadden, bracht mijn ex het naar de kringwinkel (die toen nog maar in de kinderschoenen stond).

      Ik kan nu het geduld niet meer opbrengen, vrees ik.

  5. Er gaan ontzettend veel uren in zitten.😯

    • ms

      Ja. En nu hebben we geen bedsprei meer … op het bed. Die ligt gedrapeerd op de rieten zetel ter garnering, maar is niet gehaakt.

  6. Handwerk is niets voor mij dus houd ik me hier stil.

  7. elsjeveth

    In de periode dat bont gekleurde grote oversized truien in de mode waren was ik altijd te vinden met een of ander breiwerk op de bank. Niet alleen voor mezelf maar ook voor vriendinnen die wel een ´elsjetrui´ wilden.
    Nog steeds kan ik met veel plezier naar winkels vol gekleurde bollen wol kijken. Ze komen gelukkig weer terug in het stadsbeeld.

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén