Luc had ooit een statief, een driepikkel. Maar die driepikkel kreeg last in één pikkel, waardoor het statief een stijve pikkel kreeg en niet meer uitschuifbaar was en niet in die vorm meegenomen kon worden. Het is nu het vogelstatief waarmee Luc de vogeltjes in de tuin filmt.

Dus, om mee te nemen kocht ik me een statief. Hoe lang geleden kan ik helaas niet meer zeggen maar het is wel zo dat het ooit nog mee ging naar Arran want daar heeft Luc het ook nog gebruikt om te filmen.

Eigenlijk lag het zo goed als altijd -ongebruikt- in de auto.

Ik heb het ook nog gebruikt, ook al op Arran voor de dikke zeehond die ver in zee lag en voor de groep zeehonden dichterbij.

Maar feitelijk ging het altijd verkeerd als ik het nodig had. Wou ik de maan? Het was bewolkt. Of het regende. Wou ik de glimwormen? Ik kreeg artrose.

Nu met Halloween op komst ging ik een bepaald soort nachtfoto proberen nemen. Dus op vrijdagavond had ik dat al uitgeprobeerd vanop de boekenkamer, maar het echte werk moest op zaterdag en buiten. En het regende.

Op het ogenblik dat het even over was zette ik de hele santekraam buiten, monteerde het fototoestel er op en toen …

Wat er toen gebeurde heb ik eigenlijk al in een reactie verteld, die ik achteraf weghaalde. Een mens moet nu ook niet gosselen met ideeën, zeker als ze niet zomaar voor het rapen liggen.

De reactie op Halloween ging als volgt:

Gisteravond waren er andere dingen loos.

Mijn fototoestel is door het statief gezakt. Mijn poging om te voorkomen dat het de grond kuste eindigde in een kloppende duim, waarop het statief mijn pols aanviel.

En toch was ik blij dat het fototoestel niets mankeerde.

Stom statief staat bij het afval.

En dat is me ooit verkocht in een fotografiewinkel. Zulke dingen koop ik niet bij een webwinkel. Zoals gezegd was ik blij dat mijn fototoestel niets mankeerde, dat het mijn duim maar was. Maar later ging het toch wat op mijn maag liggen.

Toen vond ik de handleiding van het statief. “Jamaar” zegt Luc die het ging bestuderen “dat statief kon maar een maximum gewicht van 2kg aan”.

En de dees, trees die ik ben, ging onmiddellijk denken: “Eigen schuld, dikke bult”. Want ja, de nieuwste lens weegt wel meer dan de vorige. En met die gedachte ging ik slapen … tot ik de volgende ochtend het fototoestel met Baskuul confronteerde en die zei dat het geheel amper 1.270 gr. woog.

En wat nu? Och ja, we gaan niet meer naar Arran en Halloween is voorbij. En in de toekomst zal ik wel hopen dat er een tafel of een rotsblok in de buurt is.