Ooit, heel lang geleden lag er bij ons thuis in de buurt van de zetel een houten spoeltje met vier nageltjes in. Er zat wol op en in en een stopnaald.

Niemand hield zich er speciaal mee bezig, maar iedereen die thuis passeerde nam het spoeltje en ging ermee aan de slag. Het resultaat werd langer en langer en langer.

Uiteindelijk weet ik nu niet of het uiteindelijk door mijn moeder voor iets werd gebruikt of dat het de kleurige mat werd die ik er mee maakte.

Toen ik laatst, bij het haken, de restjes wol zag dacht ik eraan en bekloeg me dat ik me jaren geleden had laten beletten om een punniksetje te kopen.

Er stond er eentje in de Kringwinkel bij ons met de wol en al er nog in. Ik kocht het.

In een andere Kringwinkel kwam Luc ook al met eentje afgestesseld. Ik kocht het ook. Want zie je, voor een halve euro kon ik niet bedot zijn want ook daar zat zelfs de wol er nog in.

Voor Amke en Ella? Neen hoor! Voor mij. Ik ga punniken tot ik genoeg heb om er een veelkleurig rond kussen van te maken.

Misschien maak ik er wel een foto van als het ooit zover is.