Als mske denkt aan al die jaren met Ex dan komt ze tot het besef dat ze eigenlijk altijd gepoogd heeft discussies te vermijden.

Indertijd beweerde ze dat er twee zaken taboe waren, namelijk het leger en racisme.

Al het andere was de moeite niet waard om over te discuteren. Ach ja en Ex had er een handje van weg van de zaken naar zijn hand te zetten. En werd het dan toch anders beslist, dan deed hij toch zijn zin onder het uitvinden van allerlei redenen waarom dit of dat niet kon.

Toen ze ooit samen in Anderlecht waren, stak er zo een klein ukkepukske met prachtige zwarte krullekes de straat over, ruw geschat zo een 4 à 6 jaar oud. Ex remde maar mske zei: “Daarzie, wat een kans, rijdt door!” En Ex keek haar aan en stamelde: “Maarre … dat kindje”. En mske vervolgde: “Niet mee inzitten, rijdt door”. En Ex zei: “Maar allé ms …daar loopt een kindje.”

En mske viel boos uit en zei: “Dat zie ik ook wel, maar dat kindje wordt ook groot en dan zal ze wél de afkeer in al jullie stomme koppen mogen zien, dàt stoort dan niet.”

En Ex heeft de ganse weg niets meer gezegd. En die stomme prietpraat is ook niet meer verteld.