Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Op elegante wijze

Mag ik nog eens? Ik weet het, het wordt bijna een vervolgverhaal.

Lopen Luc en ik voorbij een haag die zo hoog is als ik, als Luc zegt: “Kijk eens over de haag”. Hij heeft gemakkelijk praten met zijn 1.92m. Ik ga dan maar op mijn tenen op het talud staan en zie …

(Lees verder onder de foto)

Ik blijf stokkestijf staan want ik denk: “Ze kan twee kanten uit: terug het veld in of ze kan de betonweg op”. Ze loopt de betonweg op.

(Lees verder onder de foto)

Van het ogenblik dat ze besluit het andere veld in te gaan en de voren te volgen heb ik wel meerdere foto’s. Die ga ik niet allemaal tonen. Aan het achterste van een ree is nu ook niet zoveel te zien.

(Lees verder onder de foto’s)

Maar dan helpt het toeval dat ze, net als ik nogmaals afdruk, …

(Lees verder onder de foto)

… over de afspanning van een boomgaard joept.

Er is opvallend minder volk in het veld, deze laatste dagen. Tja, corona is ver weg blijkbaar en dus is hier weer niks te zien.

We laten hen maar in hun gedacht.

Previous

Gewoon Ongewoon

Next

Belgische chocolade

12 Comments

  1. Mooie foto’s en een mooi gelukje! Maar die heb je alleen als je de camera paraat hebt. (Een een lange man die over heggen kan kijken 🙂 )

    • ms

      Dat fototoestel vergezelt me zo goed als overal, zelfs naar de Colruyt. Je weet maar nooit. Bij het wandelen hangt het altijd binnen handbereik.

      Daarom heb ik bij het overwegen over welk fototoestel kopen ook voor dit gekozen, niet te zwaar maar met toch enig zoombereik.

      Een lange man komt wel meer van pas, ook in de Colruyt. Daar vragen soms onbekende mensen of hij iets van het bovenste schap wil nemen.

      Dat heb ik niet op voorhand overwogen. Hij heeft gewoon mijn pad gekruist. 😉

  2. Niets zo leuk als onverwacht reetjes te zien én ze dan ook nog te kunnen fotograferen!

    • ms

      Ik heb dus zo een speciale draagriem aangeschaft waardoor ik het in één beweging in de hand kan nemen -het hangt aan mijn rechterzijde en de riem schuift gewoon met de beweging mee- om dan snel met de linkerhand in te zoomen.

      Soms is zelfs dat niet snel genoeg maar dat is wel de bedoeling. Soms is ook de afstand nog te groot.

      Maar dat is nu eenmaal de keuze die je maakt. Wandelen met een lichter toestel of ter plaatse gaan zitten wachten met een groot kanon.

  3. Onverwachts lukt het best en het klopt. Mooi.
    Je moet wèl een grote man hebben.

    • ms

      Voor hem is het niet altijd zo handig. Hij loopt nogal eens tegen laaghangende lusters of tegen de bovenrand van kleine deuren.

      • Zoiets is me bekend, we zijn een langemensenfamilie. 🙂

        • ms

          Op onze zolder is een doorgang die ook voor mij te laag is. Ik vraag me af hoe ze hoge plafonds rijmden met lage deuren. Die van de keuken is namelijk ook -niet laag maar- verraderlijk, maar die kennen we ondertussen al,

  4. elsjeveth

    Zelfs een reeën achterste heeft zo zijn charme. Wat een mazzel dat je op het juiste moment afdrukte.

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén