Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

De gevoeligheden

In een veranderende wereld waarin we moeten opletten om niet tegen de gevoeligheden van anderen te botsen kijken Luc en ik zo af en toe eens naar “First Dates“. Dat vertelde ik al. Ik vertelde ook al dat we dat doen om eens goed te kunnen mopperen zodat we de mopper voor de rest van de week in de kast kunnen laten staan.

De gevoeligheden van anderen verhinderen ons bepaalde dingen te zeggen, maar als ik dan een persoon -hoe moet ik nu uitleggen wat voor een persoon ik bedoel als je neutraal moet blijven? Maar toen ik klein was leerden de nonnen mij dat dat een meisje was- tegen een ander persoon met dezelfde beschrijving hoor zeggen: “Trouwen met een man … Bah!”

Dan vraag ik me af wat zij bedoelen met iedereen in zijn waarde laten.

Als ik een persoon -hoe moet ik nu uitleggen wat voor een persoon ik bedoel als je neutraal moet blijven? Maar toen ik klein was leerden de nonnen mij dat dat een jongen was- tegen een ander persoon met dezelfde beschrijving hoor zeggen dat iemand die bij AH de kassa doet geen ambitie heeft, dan zeg ik niks maar trek ik mijn ogen heel groot open … maar ja, ik doe de kassa niet bij AH.

En als diezelfde persoon dan even later verder argumenteert dat die persoon nog nooit iemand zien huilen heeft aan boord van een jacht … Wel ik ook niet. Ik was nog nooit aan boord van een jacht.

Als een persoon -volgens de nonnen een jongen dus- het heeft over de bekrompenheid van een persoon -een meisje, weeral volgens de nonnen- omdat deze laatste naar “Füssen” op vakantie wil, dan denk ik: “awel merci”, want wij hebben onze vakantie in Füssen wel geannuleerd en bleven -zelfs maar- in België.

En dan was er de persoon die een vliegtuig had genomen en het een schande vond dat hij/zij, ter compensatie van deze toch wel milieuvervuilende manier van reizen, geen vegetarische/vegan maaltijd kon krijgen aan boord. Dat was toch wel het minste wat je mocht verwachten zeker.

Toen zakte ik door mijn stoel. Bij manier van spreken dan, ik kijk geen TV op een stoel.

Is het niet opvallend dat zij die nu op de barricades staan te roepen, net hetzelfde doen als de vorige generatie predikers en dat is zeggen wat een ander moet doen, wat neerkomt op: “Luister naar mijn woorden, maar kijk niet naar mijn daden”.

Previous

Wikipedia en 2€

Next

Coronateugels?
Welke coronateugels?

8 Comments

  1. Luister naar mijn woorden, kijk niet naar mijn daden. Die vind ik echt goed. Het is ons ook al vaker opgevallen bij onze jongere generatie, dat ze onze generatie aanwijzen als de daders van alles wat nu misgaat. Iedere wijst altijd naar een ander, maar het is goed in eigen hart te kijken. Dat is dan ook een van de weinige dingen waar de nonnen destijds gelijk in de hadden.

    • ms

      Mijn ervaring met de nonnen die ik kende was dat die geen hart hadden.

      “Het is goed in eigen hart te kijken” komt dan ook niet van de nonnen, maar van Alice Nahon, die wel school liep bij de nonnen, in de tijd dat de school, waar ik later ging, nog een pensionaat voor meisjes van deftigen huize was.

      ’t Is goed in ’t eigen hert te kijken
      Nog even vóór het slapen gaan
      Of ik van dageraad tot avond
      Geen enkel hert heb zeer gedaan;

      Of ik geen ogen heb doen schreien,
      Geen weemoed op een wezen lei;
      Of ik aan liefdeloze mensen
      Een woordeke van liefde zei.

      En vind ik in het huis mijns herten,
      Dat ik één droefenis genas,
      Dat ik mijn armen heb gewonden
      Rondom één hoofd dat eenzaam was,

      Dan voel ik, op mijn jonge lippen,
      Die goedheid lijk een avond-zoen.
      ’t Is goed in ’t eigen hert te kijken
      En zó z’n ogen toe te doen.

      [Avondliedeke – Alice Nahon]

      ____________________
      1 Alice Nahon

      • Dat gedicht is het! Het stond mij vaag voor.
        Met nonnen heb ik ook héél slechte ervaringen op school. Ze hebben ons wat aangedaan…

        • ms

          Ik zag mijn grootmoeder niet vaak maar toch was zij het die me het gedicht van Alice Nahon leerde kennen. Ik kende het nooit van buiten maar herkende het toen ik het in de trappenhal van de school zag hangen, samen met haar foto (van Alice Nahon, wel te verstaan, niet die van mijn grootmoeder 😉 )

  2. Er verandert veel maar de houding niet echt.
    Er was altijd een groep mensen die zichzelf prees en anderen de schuld gaven van alles wat niet netjes en goed was. Afhankelijk van de tijd (en mode) waren de boosdoeners zwarten, armen, asocialen, boeren, rijke stinkerds, grote concerns, adel, linksen, rechtsen, clerus, roomsen, oudjes, jeugd, enzovoorts.

    • ms

      Er zijn echt heel veel mensen die zichzelf enkel groter en belangrijker kunnen voordoen door anderen te kleineren en niet door inderdaad groot en belangrijk te zijn.

      Haal het kleinste radertje uit een horloge en het loopt niet meer. Dat zou ook voor iedereen duidelijk moeten zijn.

  3. De anderen de schuld geven van wat fout gelopen is is gemakkelijk. Zeggen dat je zelf fouten gemaakt hebt lijkt voor velen een teken van zwakte te zijn.

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén