Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Moderne taal

Op dit blog heb ik wel al eerder eens mijn kleine “taalergernisjes” geventileerd –het toplog was niet het eerste- zoals over een medaille bij de sport, die ineens een plak werd (log dat ik voorlopig niet meer terugvind maar het dateerde ergens van voor 2014, dat weet ik dan weer wel nog) of over het spreken in verkleinwoordjes.

De “bittere pil” om te slikken is ook al “zuur”.

Dat een taal evolueert is een gezonde situatie. Er komen woorden bij, andere woorden zijn verouderd en niet meer van toepassing, maar ergens heeft de huidige trend een -volgens mij- wat negatieve impact op de taal.

Mensen eten frietjes, groentjes en vleesje, …. Een moeder -of twee- en/of een vader -of twee-, hebben ze niet meer. Ze hebben een mama -of twee- en/of een papa -of twee- en dat zijn woorden die mijn moeder niet wilde horen, ze vond die geïmporteerd.

En ik beschouwde ze als een aanspreekvorm. Zoneke noemde en noemt me “mama” maar had/heeft het tegen anderen over zijn moeder. Als hij me aansprak met “moeder” … owee. Nog steeds trouwens, als Zoneke me nu moeder noemt ligt er ergens een klemtoon waar hij niet hoeft te liggen. En ja, dat is grappig.

Mensen gaan eerst kindertaal spreken … en daarna hekelen ze de betutteling door de overheid.

Previous

Kasteel Ter Biest

Next

De stoel

30 Comments

  1. Daar heb ik me in het begin vaak over verbaasd, het gebruik van mama en papa als aanwijs- en niet als aanspreekvorm van moeder en vader. Ik kende het niet maar ik dacht: dat zal bij de zuiderburen wel gebruikelijk zijn. Nu lees ik bij jou dat het een betrekkelijk nieuw verschijnsel is. Weer wat geleerd. Ik moest lachen om je laatste zin, en ik ben het zeer met je eens.

  2. Taal evolueert constant. Zo heb ik het niet voor mensen die te pas en ten onpas verkleinwoorden gebruiken.

  3. Van de mama’s en papa’s en vaders en moeders was het me niet opgevallen.
    Wel de verkleinwoordjes.
    Dag één op de kleuterschool:
    dit is het kapstokje voor je jasje, daar je schoentjes, je stoeltje, het wc-tje, kraantje, mooi weertje, vetertjes strikken, enzovoorts.
    Ik snap dat het taal voor kleine kinderen is, maar toen een van de buurkinderen thuis ook zo ging spreken ergerde de moeder zich. ‘Hier doen we normaal’, zei ze. En gelijk had ze.

    • ms

      Het waarom ontgaat me. Een kind accepteert het zo ook wel. Alle vroegere generaties deden het wel.

      Indertijd had Tante Terry op TV het ook over de mama’s en de papa’s tot grote ergernis van mijn moeder. Maar nu hebben ze het over de mama en/of papa van volwassen personen.

  4. Het kan nog erger: mamatje en papatje. 😅 Twee vliegen in één klap!
    Wat mij irriteert: ouders die hun kinderen ‘broer’ of ‘zus’ noemen. Hebben die kinderen geen naam gekregen?

  5. Kniepertie

    En wat te denken van hondenbezit(s)ters, het zijn meestal de vrouwen, die zich de mama van hun viervoeter noemen…

  6. cd

    Bij hondeneigenaren vind ik het vreemd dat de man ‘De Baas’ wordt genoemd en de vrouw ‘Het vrouwtje’ net of zij niets over de hond te zeggen heeft, terwijl zij het dier het vaakste uitlaat.

    • ms

      Gezien het aantal hondeneigenaars, dat we kennen , die dat wél deden en doen, gaan we hier niet dieper op ingaan. 😂

      Zelfs toen we zelf honden hadden, hebben mijn ex en ik onze eigen namen gebruikt, nooit baas, bazin of “de vrouw” en al zeker niet met een verkleinwoordje.

  7. Levendige taal. Zo vind ik het gebruik van het woord ‚kids‘ voor kinderen verschrikkelijk

  8. Ik weet niet beter dan dat de Vlamingen het hebben over de mama en de papa, als wij in NL het zouden hebben over de moeder en de vader. Maar er zijn meer woorden waar ik nog net over schreef in mijn blog, bijvoorbeeld fusioneren (ipv fuseren) of solderen (in: een werkwoordsvorm van solden…). En ik verbaas me iedere dag, zeker als ik naar de Vlaamse TV kijk 🙂

    • ms

      Solderen is dialect en in de Vlaanders kan dat iets anders zijn dan bij ons. Bij ons is solderen een vorm van lassen, want blijkbaar is er nog een verschil tussen solderen (dat dus écht wel een goed Nederlands woord is) dat bij lagere temperatuur gebeurt en lassen.

      En moeder en vader de mama en de papa noemen blijkt dus in Nederland ook zo te zijn.

  9. elsjeveth

    Ik ben een en al verkleinwoordje 🙂 Elsje … mijn roepnaam. O wee als iemand mij aanspreekt met Els…dan luister ik niet

    • ms

      Je hebt nog namen die sowieso op een verkleinwoord eindigen, zoals Joke, Marieke, … De meeste van die namen zijn dan ook zo vastgelegd.

  10. Groentjes en vleesje, mijn haren staan al recht.
    Ik heb het ook zo niet met het woord “kids” 🥺

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén