Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Het fietsweekend

Hoe lang het nu precies geleden is weet mske niet meer. Maar het was vorig jaar toen Ella in het tweede kleuterklasje zat, dat ze op een keer fier verkondigde dat ze kon fietsen op twee wielen. Het tweede kleuterklasje van het schooltje waar Ella gaat heeft een klein koertje apart waar enkele fietsjes staan en Kamiel, die zelf ook al kon fietsen, had het dan maar aan Ella geleerd. Kamiel is Ella’s vriendje. De zijwieltjes van Ella’s fietsje waren er snel af.

Maar toen begon het. Amke wou dan ook wel kunnen fietsen. Maar er ligt dan wel een terras aan hun huis maar daar kan je aanzetten en dat is het. Zoneke ging met Amke naar een domein. Op zo een domein is het echter druk en het lukte niet erg.

Vorige keer toen Amke en Ella hier waren had mske dan ook gezegd dat er hier wel goeie wegen zijn om te leren. Blijkbaar had Amke dat goed in haar oortjes geknoopt en ze vroeg woensdag of ze dan de fietsjes konden meebrengen.

Het weer was niet erg te vertrouwen gisterenmorgen maar ze trokken toch richting veld. mske heeft even gedacht dat het nooit zou lukken. Maar toen bleek dat het stuurtje van Amke’s fiets was los geraakt is Slow snel naar huis het nodige gereedschap komen halen. Net toen de eerste druppels vielen, liet Slow Amke los en had ze niet door dat ze fietste. Nog enkele pogingen later zagen ze zich verplicht om huiswaarts te keren, want de eerste druppels hadden gezelschap gekregen van een heleboel druppels en Slow is heel snel Ella’s fietske thuis komen afzetten en paraplu’s komen halen.

Na het middageten vroeg Amke of ze nog gingen fietsen. De lucht was grijs. Wat later zei Amke dat ze zin had in fietsen. De lucht was donkergrijs. “Toch erg eigenlijk” vond mske “we zijn weg”. De lucht was nog steeds grijs. Amke’s regenjas was ondertussen droog. Die van Ella zo goed als en mske trok gewoon een andere aan. Maar ze namen wel voor alle veiligheid de paraplu’s mee.

Eigenlijk is het ganse verhaal te zien op alle kleine filmkes die ze in het veld maakten. Amke die alle perelaars van de boomgaard bezoekt. Amke die tegen Ella aan gaat. Amke die Slow’s benen aanvalt. Amke die over de veldweg zigzagt. Amke die recht over de veldweg rijdt. Amke die Ella voorbij gaat. Amke die zelf vertrekt. Kort gezegd: Amke die fietst.

Previous

Het is dan wel een laptop maar hij staat op het buro

Next

Voor 4€ ergernis

11 Comments

  1. Heel spannend, kan me dat ook nog wel herinneren, da’k die eerste fietstochtjes ging maken en beter nog die van mijn zusje, heb dan ook wel heel veel gelachen om haar gedoe.

  2. Hehe…die aanval op die benen…zóiets zie ik voor me hahahahaaha! Je kunt pas leren fietsen als je het zélf wilt hè volgens mij..en de ene is er eerder aan toe dan de ander. In ‘onze tijd’ (de prehistorie ongeveer hè haha) waren er geen zijwieltjes..wij konden pas gaan fietsen als pa (of oudste broers) ons fietsen geleerd had…en dat was altijd zo eind het 5e jaar, want dan kregen we voor onze 6e verjaardag een fiets. (dan konden we makkelijk naar school..hoewel we dat vaker liepen) We leerden het dus op de fiets van het kind vóór ons, in mijn geval de lichtblauwe van m’n zus. Ik vraag me nu alleen af hoe ze dat ooit met m’n oudste broer hebben opgelost?

    Bravo voor Amke in ieder geval!

  3. ms

    Dat was bij ons ook zo wel, 6 jaar, zodat we voor de eerste communie een fiets konden krijgen.

  4. Ik heb me indertijd de longen uit mijn lijf gelopen om de kinderen en daarna de kleinkinderen te leren fietsen. Op den duur had ik het gevonden :een borstelsteel onder het zadel duwen dan moest ik niet meer zo gebukt lopen.Maar lopen zat er nog altijd bij !Die zijwieltjes waren er vlug af want ze reden veel te wild en in de bocht kiepte het hele geval om met een bleitconcert als gevolg.

  5. ms

    Die bezemsteel was Slow wel bekend maar er zat geen bagagedragertje op dat fietsje. En zoals mijn vader het me had geleerd, met zijn hand achter het zadel, dan moet je echt wel erg gebukt meelopen tot wanneer ze de slag te pakken hebben.

    Slow en ik hebben afgewisseld maar eerlijk is eerlijk, Slow heeft veel meer meegelopen dan ik. Nu ja, er moest toch iemand filmen ook hé.

  6. alle redenen zijn goed om niet gebukt te lopen ,hahahahahah!

  7. ms

    Natuurlijk !

    Maar er zijn nog enkele zaken buiten dat gebukt lopen hé. Hij kan zonder lopen Ella volgen. Dus moest hij voor Amke maar een hupke doen -al bij al waren dat heel veel hupkes- maar ik moet wél echt lopen.

    En bovendien als ze ging zwalpen had hij toch meer kracht in zijn armen om haar te houden. Ze zette wel tijdig haar voetjes op de grond, daar niet van.

  8. Hihii…deze uitleg is weer hilarisch hoor…met die hupjes hahahahaa!
    Maar je hebt gelijk…zulke dingen moeten natuurlijk ook wél goed vastgelegd worden, dus de taken moesten een beetje verdeeld! hehe!

  9. ms

    Vergeet niet dat ik de zaken daar in goede banen moest leiden ook, zoals:

    – Ella leren rechts rijden,
    – op de paraplu’s en de regenfrakskes passen.

  10. Dat leren fietsen toch hé; ik voelde ’s avonds mijn rug haast niet meer toen ik mijn dochter leerde fietsen. Ik had een goed idee: ik nam zo’n (lange) bloemenspuit van Gardena uit de tuin, bond die vast achter haar zadel van dat fietsje en wij weg; Maar dat Gardena-ding leidde een eigen leventje op dat fietske, en bleef niet mooi rechtop staan. Dus iedereen die we tegenkwamen op de drukke straat maar lachen met die rare telescoop op dat kinderfietske en met mijn capriolen om alles ‘ goed in de hand te houden ‘ En nadien dachten ze natuurlijk dat ik (wederom) dat rood hoofd had van zo kromgebogen achter dat fietske aan te lopen ,toen we naar huis moesten …
    én dat was ook zo … !

  11. Yep …

    en ’t blijft even leuk …

    Tot later … !

Laat een reactie achter bij magdaReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén