Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Pubergroet

Je kent de situatie wel? Je komt met je auto aan een zebrapad en daar staat een voetganger te wachten tot hij over kan.

Wij stoppen dan en geven voorrang aan de voetganger. Meestal steekt die -of steken die- dan hun hand even op. Dat doen wij ook als we voetganger zijn.

Deze week kregen we te maken met een bijna-puber, je weet wel, de leeftijd die het niet zo begrepen heeft op volwassenen maar nog altijd met de opvoeding rekening houdt.

Hij stond daar wat te twijfelen, keek onder zijn haar door naar het verkeer, begluurde ons twijfelend toen we stopten, zette twijfelend zijn voet op het zebrapad, twijfelde of hij zou groeten of niet.

De twijfel haalde het, ergens halfweg maakte hij een halve beweging, enkel met de onderarm.

Beebies zijn snoezig en schattig, van kleuters kan je dat ook zeggen.

Deze half-puber was dat ook.

Previous

Sluikreclame

Next

Het leven door een roze bril

12 Comments

  1. Mooi! En lief opgemerkt. Straks als hardcore puber bedankt hij misschien een tijdje niet meer. Maar daarna weer wel. Daar ben ik vrij zeker van.

    • ms

      Meestal twijfelen ze niet zo opvallend, dan verstoppen ze dat onder een air van zelfverzekerdheid.

      Normaal sla ik er ook zo geen acht op.

  2. Pubers kunnen zo aandoenlijk zijn in hun onzekerheid.

  3. Tussen die pubers zitter er ook die vriendelijk en beleefd kunnen zijn.

    • ms

      Zoals bij elke bevolkingsgroep.

      Maar deze jongen (jongetje eigenlijk nog) was een geweldig voorbeeld van “twijfeldetwijfel”.

  4. Inderdaad, dat zijn ze soms, deze halfpubers. Ik zie het voor me.

  5. elsjeveth

    Och heerlijk zo´n halfwas manneke. Je hebt het mooi beschreven…

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén