Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Spoor op tijd

Het is al een pozeke geleden dat Slow ineens tot het besef kwam dat het reclamefoldertje van ’t Kruidvat te laat bij ons in de bus werd gestopt.

Toen had hij glunderend opgekeken en gezegd dat er goedkopere treintickets te bekomen waren om dan ontgoocheld te vervolgen met de melding dat de actie al twee dagen bezig was.

Sedertdien heeft Slow toch nog een keer of twee melding gemaakt van gemiste kansen. Maar de laatste keer was mske toch maar in ’t Kruidvat binnengestapt. Men kan nooit weten. Vergeefs.

Slow besloot dat ze hem niet meer zouden liggen hebben. Hij ging ze in het oog houden. En mske vergat.

Eergisteren wist Slow te vertellen dat er treintickets kwamen in het Kruidvat, actie startend op de 12de, gisteren dus. Slow had woord gehouden. Hij had hen werkelijk in het oog gehouden. Het internet keek mee.

Gistermorgen hing hij al om 9u voor de deur van ’t Kruidvat en kwam tevreden met zijn buit naar huis. Toen de lucht hier gisteren voormiddag nog maar eens naar beneden kwam werd mske krikkel en zei dat ze allemaal konden ontploffen en ze stapte in Leuven het Kruidvat binnen en kocht nog treintickets. Oh zo!

In het dorp waar mske vroeger woonde was dat ook zo, maar dan met de blaadjes van de Wibra.  Die kwamen daar zelfs toen de actie al voorbij was, oftewel, ze kregen daar gewoon de blaadjes van de week er voor.

Previous

Terwijl wij slapen

Next

De nieuwe ochtend

10 Comments

  1. oh je bent niet alleen om te laat of helemaal geen reclame folders te krijgen.Eerst sakkert een mens over die hoop folders die er in de brievenbus gedropt worden.Maar als je ze een paar weken niet krijgt is het precies of je iets mist.Buitenkansjes zijn dan verkeken.De voorbije maand was het weer van dat ,weken na elkaar geen folders en opeens lagen er weer folders in de bus.In de loop van die week kwam een “inspectrice” vragen of we een bepaalde folder hadden gekregen.Een steekpoef denk ik om te zien of die nieuwe folderman wel degelijk alles in de brievenbus had gestopt.
    Nu kunnen we opnieuw “zagen” over al dat nutteloos papier .Maar je moet maar één buitenkansje missen als er niets gepost wordt,en het zit er weer op.

  2. ms

    Oh neen hoor. Ik heb me nooit verdiept in de reclame. Ik heb dat altijd onmiddelijk “geklasseerd”.

    Slow interesseert zich dus wel voor de reclamefolders. Dus heb ik dat nu volledig aan hem overgelaten. Slow is hier dan ook “de bonnenman“.

    Momenteel sorteert hij op mijn aanvraag, “klassement oud papier” enerzijds en anderzijds al wat op krantenpapier gedrukt is in een doos apart. Die houd ik bij.

  3. Ik lees die rommel allemaal altijd..en ga zelden voor de acties! hahahaha!
    Maar jullie kunnen lekker goedkoop treinen..joehoe!

  4. waarom sorteer jij alles wat op krantenpapier is gedrukt… en… oud papier ? Is dat niet hetzelfde?

  5. ms

    Met blinkend papier kan je geen papier maché maken.

  6. Ik lees ook altijd die rommelen de bonnen …die vergeet ik altijd of het zijn bonnen van producten die ik niet gebruik

  7. o,dan maak jij kunstwerkjes!!

  8. Btw..m’n zussie haar oudste heeft onlangs 2x een inenting voor baarmoederhalskanker (is een landelijke entingsprogramma) gekregen…en de derde en laatste inenting, daar kwam de uitnodiging…een week te laat voor in de bus! heb je het ooit zó zout gegeten? En nu kan ze pas weer in november…maar dan zijn er examens van school…en dan wordt het pas volgend jaar..!! ik heb nog nooit zoiets slordigs gehoord!

  9. ms

    Dat is pas om de kouw seskes van te krijgen. En er wordt niets speciaal gedaan om dat recht te zetten ? Zoals een afspraak bij de huisdokter op hun kosten ?

    @ Magda : neen hoor, ik ga dat met Amke en Ella doen. Of ’t kunst wordt, valt nog af te wachten.

  10. gettie

    De reclamefolders worden hier dadelijk bij het oud papier gezet tenzij we op zoek zijn naar een voordelige aanbieding van een produkt dat we nodig hebben en bij colruyt of collishop niet kunnen vinden.

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén