Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Voor het venster staand

En dan sta ik, gewoonweg wat te staan, voor het venster op de palier en bewonder de vogelkers die zo prachtig bloeit op onze berg.

Als ik plots iets fel oranje zie in de klimop kijk ik beter en ineens vertrekt die oranje vlek en blijkt het een bek met een vogel er aan. Die is nog licht grijzig. En hij wordt gevolgd door nog één … en nog één … en nog één …

Ze landen met hun vieren in de klimop tegen de andere gevel.

En ik heb de keuze: of snel het fototoestel halen of gewoon verder kijken naar vier jonge merels met grote bek en slungelig lijf, waarvan er maar één voorzien is van een feloranje exemplaar.

Achteraf, met het fototoestel in de hand, is er van het hele nakomelingschap natuurlijk niks meer te merken en neem ik maar een foto van de vogelkers die zo prachtig bloeit op onze berg.


Previous

Het nakomertje

Next

Ge zoudt ze toch …

14 Comments

  1. En ik word blij van het woord ‘palier’ want zo’n dagelijks woord uit mijn jeugd verdween naar de diepste krochten van mijn geheugen toen ik naar Nederland verhuisde.

  2. En wij die Amerikaanse vogelkers maar uitroeien (of althans proberen) in ons bos!

  3. Zo valt er altijd wel wat te zien in de tuin.

  4. Jammer maar je beschrijving is ook goed, zo niet mooier.

    • ms

      Dank je. Een foto zou mogelijk niet veel betekend hebben. Ik zal me daar mee troosten. 😂

  5. Verrassend de natuur!

  6. elsjeveth

    Spijtig van de vogeltjes (niet) in beeld, de bloeiende vogelkers is ook de moeite waard.

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén