Nog geen mensenleven geleden liep de markt vol vrouwen met een sjaal of een hoofddoek of een omslagdoek op hun hoofd tegen de wind, tegen weet ik veel.

Nog geen mensenleven geleden moest je om naar de school te gaan een uniform of minstens een schort aandoen. Allemaal hetzelfde. Liefst een maatje te groot zodat er geen vormen zichtbaar waren.

De reden was, omdat het ene meisje niet jaloers zou moeten zijn op het andere. Maar de ene mens is de andere niet zodat het “fenomeen schort” al een zekere discriminatie inhield omdat de kleur van het ding niet paste bij de huids- of de haarkleur.

Broer heeft zelfs nog een cache-poussièreke aangehad toen hij bij de nonnekes in de papschool zat.

Net gelezen op de site van een Engelse school, waar dit gebruik nog meer in voege is dan bij ons, dat dit uniform dient om de kinderen hun eigen waarde te leren inzien en naar voor te brengen zonder te moeten letten op uiterlijke dingen. Zelfde opmerking over die discriminatie als hierboven.

In deze reacties staat dat een hoofddoek bevorderlijk is voor spieken. Niets is zo bevorderlijk voor spieken als de goeie ouwe schoolschort. Knopen opzij, flap over je knieën en het boek paste daar héél mooi onder.

Maar blijkbaar gaat het hier eigenlijk over ambtenaren en lesgevers.

Dan vraag ik me af of ze zich realiseren dat dat een vorm van contractbreuk is. Bij het aanwerven van mensen zie je toch wie voor je zit. Of hebben ze een een truc gezocht én gevonden om diegenen, die enkele jaren geleden werden aangeworven, onder het mom van positieve discriminatie, zelf te doen opstappen?