Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Dagdromer

mske was altijd al een dagdromer, al als klein kindje, wat haar dikwijls de benaming “lui” bezorgde. Want voor moe was je enkel niet lui als je als een kip zonder kop weg en weer liep en druk bezig was druk bezig te lijken.

Bij het eten keek mske dan ook dikwijls door het raam naar de seringenboom en droomde weg zodat moe dan telkens vroeg: “Hangt hij misschien in de boom?” Nu ja, het getuigde niet van bijster veel interesse van wat er werd verteld, maar dat was ook zo. Wat kon het mske schelen wat die of die had gezegd of gedaan.

Toen ze door een toeval voor de derde maal het eerste jaar Engels kreeg en talen er bij mske spelenderwijze ingaan, kon ze ook de neiging niet weerstaan en keek naar buiten naar de dikke boom en droomde weg. Soms voelde ze de stilte als de lerares zweeg en de ganse klas naar mske zat te kijken. Of als de lerares zei: “ms in the sky”.

Tijdens een les actualiteit echter, rees mske recht en keek naar buiten. Op de vraag van de lerares antwoordde ze: “Die dikke boom valt” en de lerares antwoordde boos: “Zolang hij hier maar niet valt is alles in orde”, maar ze ging toch naar buiten kijken en toen ze zag dat ze werkelijk dat wonder van een boom hadden omgedaan gaf ze toe dat het een zonde was om die boom nutteloos weg te halen. Indertijd had je nog geen kapvergunning nodig.

En dus had mske nooit tijd om te dagdromen.

Wie weet tot welke verbluffende dingen ze in staat was geweest …

Previous

Schuif maar aan

Next

Beschermd: Meter

1 Comment

  1. 18-01-2004, 10:55:23
    fantastisch
    Ik vind het fantastisch dat mensen kunnen wegdromen bij een boom.
    Veel mensen hebben daar geen oog of gevoel voor.
    Maar, ja wie zegt het, ikke ben een echte planten freak.

    Hier buiten in de tuin had ik in het begin, dat wij hier woonde een zelf gestekte seringenboom geplant. Elk jaar werd het boompje groter, op een gegeven moment bloeide het en elk jaar werd dat steeds meer.

    Steeds overtollige bloei in het voorjaar. ’s Winters kaal en hingen er mezenbollen in. Zo gauw de lente er aan kwam zag ik dat aan die boom.

    Tot voor enkele jaren geleden, de boom in het voorjaar niet meer groen werd en was afgestorven en Roger hem er wel uit moest doen. Winter en zomer een kale boom was niet mooi.
    Toen de boom gerooid moest worden, omdat er niets meer aan te doen was, was dat met pijn in mijn hart, want dat was een boompje dat ik van kleins af had zien groeien.

    Vorig jaar hebben we een nieuw boompje geplant, want ik miste de seringenboom, als ik uit het venster keek. Ik wilde het voorjaar zien aan komen.
    Het is wel een ander soort boompje, een prunus en die geeft bloesem in het voorjaar. Het is nog een jonge boom, ik weet niet of die dit voorjaar al gaat bloeien. Ik ben benieuwd.

    http://marian.skynetblogs.be
    marian

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén