Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Zonder Sloef, geen verhaal

Normaal schrijft Sloef op het blog. Soms doe ik dat. Dat hangt er van af hoe we gezind zijn. Wat ik haat, dus een grondige hekel aan heb is dat ik het moet schrijven omdat Sloef verdwenen is. Sloef kan niet verdwijnen want Sloef mag niet buiten. Maar toch, zo van tijd tot tijd … deze keer bijna drie jaar geleden.

Gisteren namiddag kwamen we thuis en hij wachtte ons niet op in de gang, zoals hij gewoonlijk doet. Slow rook onraad. Hij had ’s morgens gegeten, dat wel.  Hem roepen helpt niet, dat werkt averechts. Dus deden we maar of onze neus bloedde en zochten gans het huis af. Onze slaapkamer, de kleedkamer, de kamer van Amke en Ella, de badkamer, de vijfde kamer, wat eigenlijk de mooie naam is van de rommelkamer, de keuken, de woonplaats. Eén keer, twee keer, drie keer … Eigenlijk telkens we boven moeten zijn gaan we toch hier of daar eens kijken.

Als Sloef er niet is, ontbreekt er iets aan mijn inventieve hersencel. Dit is dus de bijdrage voor vandaag. Mee komen zoeken zou vriendelijk aangeboden zijn maar het helpt niet. Sloef heeft het niet begrepen op mensen die hij niet kent.

Previous

Joepie! De lente is in het land!

Next

Kennisgeving

4 Comments

  1. Oei! Dat die maar vlug boven water komt!

    Dat van die 5de kamer is SLIM gevonden!

    Lieve zondagse groeten

    Rudi

  2. Ik denk dat het voorjaar bij Sloef kriebelt en nu daagt hij jullie uit met een spelletje kat en muis.Sloef is nu de muis en jullie moeten hem proberen te vangen! “Veel speelgenot”.
    Zeker weten dat je Sloef kan vangen met een bordje lekker eten!

  3. ms

    Sloef is niet te verleiden met lekker eten. Als Sloef zich onzichtbaar maakt komt hij niet uit om te eten.

  4. Gettie

    oei, dat vind ik erg. Hopelijk is hij ondertussen vrolijk en wel en gezond opgedoken en was het wat hem betreft louter spielerei om jullie de stuipen op het lijf te jagen ala huisspook!

Laat een reactie achter bij RudiReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén