Boekenverkoop – Wizzewasjes

Nora Roberts

By ms

On 23 november 2023

Bij de boekenverkoop vorige zaterdag heb ik een boek van Nora Roberts gekocht.

Ooit lang geleden heb ik dat nog eens gedaan, zo in een bevlieging een boek van Nora Roberts meegebracht omdat er zo een mooie foto op de voorzijde stond. Dat boek heb ik nog.

Ik heb later wel meer boeken van Nora Roberts gekocht, toen Amke die boeken massaal ging lezen. We konden uren palaberen over inhoud, nonsens en non-inhoud en dit tot groot jolijt van Ella en Luc. Geroloogd dat die twee toch hebben!

We hebben er beiden samen genoeg van gekregen en zijn ermee gestopt. Zij heeft de hare gehouden. Ik heb de mijne gesorteerd.

Hier staan er wel nog. Die waar toch nog iets of wat verhaal in zit heb ik wel gehouden. De andere gingen naar boeken- en rommelmarkt. Ze gaan er als zoete broodjes.

Waarom ik nu dit exemplaar meebracht is simpel uit te leggen. Het kostte 1€ en het is een omnibus met vier verhalen. Als ik het niet goed zou vinden zou hij rap in één of andere doos zitten.

Het boek is nog niet uit. Ik weet zelfs niet of ik het ga uitlezen. Ik denk zelfs dat ik het niet ga uitlezen. Het is slaapverwekkend.

Daarom heet het ook: “Verhalen van de nacht” waarschijnlijk.

De boekenverkoop

By ms

On 19 november 2023

In Za za, ze & zo

Gisteren gingen we naar een boekenverkoop. We stonden er heel vroeg voor op, het was wel een eindje rijden.

En omwille van dat eindje, hadden we daarna nog een paar bestemmingen voorzien, kwestie van niet gewoon heen en terug te rijden. Zo zouden we naar het Verdronken Land van Saeftinge gaan, dat zeggen we al zo lang. En ook het Hooghuis in Doel stond nog eens op het programma. Herita kon daar in april 2023 eigenaar van worden en gaat het restaureren¹.

Nog voor we vertrokken wisten we al dat we al verdronken land genoeg hadden gezien, schrapten Saeftinghe en Doel en zijn na de boekenverkoop maar gewoon naar huis gekomen.

We hebben thuis maar een Glühwein gedronken en hebben onze aanwinsten bekeken.

____________________
¹ Herita

Verborgen parels

By ms

On 16 oktober 2023

In Za za, ze & zo

Vorige zaterdag -en gisteren ook nog trouwens- was er een boekenverkoop in Mol. En Mol, wel dat lijkt ook altijd wel een beetje thuis komen. Ik zou niet kunnen zeggen waarom, maar het is nu eenmaal zo.

Dus gingen we daar nog eens een mooie wandeling uitzoeken voor na die boekenverkoop. We kozen voor het Galbergenpad en volgens de informatie op de website van de gemeente:

(…)in de buurt van het Molse centrum verstopt zich nog een groene long die het bewandelen overwaard is: de Galbergen. Een stukje oer Kempen dat haast onaangeroerd is gebleven¹.

En na een uiterst geslaagde boekenaankoop, parkeerden we de auto op een parking tussen de bosjes om onze wandelkleren aan te trekken en begonnen er aan.

Na een paar honderd meter stonden er een paar huizen in dat bos, het is tenslotte een straat. Dat zien we in Mol wel meer, maar dat kan de pret niet drukken.

Maar toen moesten we een grote steenweg over en liepen we gewoon op straat.

En wat nu volgt schrijf ik nu omdat ik wel altijd vertel dat Luc kan mopperen over smalle paadjes bergop maar dat ik het nu eens wil hebben over wat mij aan het mopperen krijgt op wandel.

Er waren, zoals men dat nu pleegt te noemen, te veel prikkels: te veel beton, te veel auto’s en dat op een zaterdag, te veel gezoefzoefzoef en mijn oren die dat dan wel een poosje accepteren maar toch gaan protesteren.

En ik mopperde. Echt wel. Echt zo van: “Voor dit verborgen pareltje hebben ze toch niet hard moeten zoeken” en “Ik keer op mijn stappen terug hé” dreigde ik ook.

Maar uiteindelijk liep die straat het bos in, werd alles bos, mijn oren rustiger en was ik in één klap mopperaar af.

Een lang verhaal in het kort? Nadat we terug bij de auto waren, ons weer even in burgers hadden vermomd i.p.v. wandelaars, zegden we: “Toch een schoon wandeling hé” en “Die moeten we onthouden voor een volgende keer”.

Achteraf gezien was dat stuk ongeveer 1,3 kilometer lang maar kan ik dat tegen volgende keer, mits wat aanpassing, halveren.

Dan duiken we het bos in tegen de tijd dat mijn oren beginnen te sputteren en ik begin te mopperen.

____________________
¹ Toerisme – Gemeente Mol

Zomaar zaterdag

By ms

On 30 april 2023

In Za za, ze & zo

We zouden naar een boekencafé gaan. Dat stond al een paar maanden op de agenda. Het was geen typisch boekencafé, het betrof een boekencafé met een bijhorende boekenverkoop. Dat is dan blijkbaar iets anders dan een boekenverkoop met een bijhorende cafetaria.

Maar kom, het leek ons wel iets prettig om doen.

Tot Luc op vrijdagavond, met nogal ontsteld gezicht, zei: “Kom eens kijken”. Hij was nog eens gaan loeren op de site en zag een foto. Hij keek me, nog altijd met ontsteld gezicht, aan en wachtte tot ik wat zou zeggen. Lang moest hij niet wachten want ik vroeg, even ontsteld als hij: “Is dat àlles?”

We gingen niet. ~~We verprutsten de zaterdag~~ We hielden ons in stilte bezig.

Zelfs Jim las een boek.

Een neus voor …

By ms

On 13 maart 2022

In Za za, ze & zo

“Weet je nog die boekenverkoop van de harmonie van Maaseik enkele jaren geleden?” vroeg Luc.

Ja, dat wist ik nog. Herinneringen aan weinig parkeerplaats, aan een achterafzaaltje, met tafels die afgeladen vol elkaar stonden en boeken waar je het einde van de ene en het begin van de andere enkel op de tast kon vinden, maar waar het neuzen precies was wat het moest zijn: neuzen, snuffelen en schatten vinden.

De kleindochters waren er toen bij en al ben ik zeker dat ik er wat over vertelde, de zoekfunctie van het blog vertikte het terug te vinden.

Op 5 maart begon die verkoop en die zou tot de 20ste duren.

Zouden we? We zouden.

“Er is een boekenverkoop in de bibliotheek van Lanaken ook” zei Luc “maar die begint wel een week later”.

Zodoende zouden we ze samen doen … gisteren.

Neuzen en snuffelen op internet … ik kan het met een gerust hart aan Luc overlaten.

De stapels

By ms

On 28 februari 2022

In Za za, ze & zo

Er was een boekenverkoop in Aarschot en daar gingen wij een kijkje nemen. Wij, dat zijn Luc, de kleindochters en ik.

Wat we niet wisten was dat het een verkoop van boeken uit de Aarschotse bibliotheek betrof, maar oh, dat kon de pret niet bederven.

Toen het winkelmandje propvol zat en het handvat op breken stond, heeft Luc dat maar in zijn armen met de lift naar beneden gebracht, terwijl wij, drie jonge vrouwen -ahem- de trap namen.

Bij Zoneke thuis, met de stapels op tafel na het verdelen, kwam Zoneke binnen en zei: “Ik dacht dat jullie naar een boekenverkoop gingen”.

Hij vervolgde: ” Ik wist niet dat jullie die hier gingen organiseren”.