Het is misschien maar een eigenaardigheidje van mijnentwege, maar ergens is er- volgens mij dus- wel een verschil tussen de opstelling van wisseltentoonstellingen.

Er zijn de expo’s waar ik binnenloop, alles bekijk en bewonder en achteraf wel weet dat ik het prachtig vond, maar waar er toch iets ontbreekt waar ik de vinger niet kan opleggen.

Bij andere lijkt het dan weer wel of ik ineens meegezogen word in een flow¹ en waar ik buiten kom, mijn hoofd schud en denkt “WOW!”

Je vinger ergens niet kunnen opleggen staat voor iets ongrijpbaar. Het heeft dan meer met gevoel te zien dan met een wezenlijk fenomeen.

En ik denk dan dat exposities van de tweede soort zijn opgezet door iemand die niet alleen de kennis ter zake, maar er ook meer gevoel voor heeft. Ik zou het anders niet weten.