Ja, de inspiratie speelt me rare parten de laatste dagen. Waar ze vroeger opdook bij het ochtengloren overkomt het me nu soms ook op onverwachte ogenblikken, waarschijnlijk door een verminderd bewustzijn door hoestsiropen e.d.
Zo ook, deze week. Het was ineens wat kouder en ik denk: “ik ga een paar sokken aantrekken” en gezien een lichte artrose in mijn rechterheup heb ik daar een stoel voor nodig.
Dus zet ik mijn voet op mijn bureaustoel als de inspiratie aanklopt en ik dwaal af en bedenk een heel log en schrik me een bult als de deur open gaat en Luc binnenstapt die vraagt: “Wat ben jij aan het doen?” en ik antwoord: “Ik ben aan het denken”.
Tja, dat deed ik met één voet op een stoel, mijn elleboog op die knie geleund en mijn hoofd op de wijze van “De Denker van Rodin” op mijn hand.
Nu loopt Luc hier al drie dagen door het huis als “de Denker van Rodin”. Als hij binnenkomt, als de voetbalmatch beëindigd is, als hij de TV afzet, noem maar op, zelfs in bed … als hij er aan denkt imiteert hij dat kunstwerk, alleen staat zijn voet niet op een stoel.
Ik zal mijn inspiratie op afspraak moeten laten komen of een bel hangen aan de woonplaatsdeur.
