Lazen we laatst in de media over bescherming van kinderen door het eten van pinda’s, hadden we het op het blog over onze bedenkingen daaromtrent, lezen we nu:

Peuter overleden nadat hij stikt in pindanootje¹ (…)

En ook:

Kinderlongartsen waarschuwen nadat peuter (1) stikt in pindanootje: “Voor jonge kinderen raden we ze in hun geheel zelfs af

Veel kunnen we er eigenlijk niet meer aan toevoegen, aangezien het allemaal in de reacties van voornoemd log aan bod kwam.

Maar waarom ze die ondingen gaan promoten …

Soms komen herinneringen zomaar, soms hebben ze een zetje nodig. Dat was de voorbije week zo na het lezen van een artikel in de media.

Ooit, lang -maar dan heel lang- geleden heb ik mijn werk opgezegd. Toen ben ik onthaalmoeder geworden. Een van de kindjes kwam alle dagen en elke dag vond ik het bizar dat er in de pampers nog onverteerde pinda’s zaten. Het begon ook op de vallen dat het kindje nogal sterk naar pinda’s rook.

En zijn moeder zei dat hij daar erg gek op was en dat hij altijd de kommetjes leeg at. Ik had daar mijn bedenkingen bij.

En ja later toen hij begon te praten, waren zijn eerste woordjes dan ook: “Bus” en “Peanuts”.

Blijkbaar dacht ik toen verkeerd en is het juist goed om baby’s pinda’s te geven, als ik het artikel mag geloven. Dat zegt:

Pinda’s geven aan baby’s beschermt hen langdurig tegen toekomstige allergie

Ik snap de logica ervan wel, maar ik zou nog altijd geen pinda’s geven aan zulke hele kleine kindjes.