Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Quick

LunchGarden

Vrijdagavond, Luc zegt dat LunchGarden de vakbonden uitnodigde voor een bijzondere ondernemingsraad1 en ik dacht “Oh nee”.

Oh ja, want even later konden we al lezen dat LunchGarden het faillisement ging aanvragen2 en ik vond en vind dat jammer.

Niet dat ik een speciale band heb met LunchGarden, maar ooit gingen we er regelmatig. We deden de evenementen en in plaats van ’s avonds van 19u of 20u tot 23u aan tafel te schuiven in een gerenommeerd restaurant -op kosten van de baas- verkozen wij toch om bij LunchGarden iets wat huiselijker op ons bord te krijgen.

We hadden nog wat tijd ’s avonds en konden op tijd in bed want ’s morgens om 6u was het weer werkendag.

Een van de collega’s noemde het “bakkenvoer”, een andere collega vond het een belachelijke naam en wij vonden het handig en beter.

Daarna kon het nog gebeuren dat we, onderweg naar huis, stopten bij een tankstation en er bij LunchGarden gingen eten. Dat scheelde, dan moesten we thuis niet meer koken.

Maar die LunchGardens verdwenen en werden vervangen door Frit Autentic waar we twee keer waren: één keer om te proberen, de tweede keer om te bevestigen dat het niks voor ons was.

Speciaal naar LunchGarden gingen we wel als ze Scampi diabolique op het menu zetten, daar was en ben ik fan van. Een paar keer ook voor de mosselen à volonté. Maar eigenlijk gingen we nog bitter weinig.

Het was wel handig in de periode dat Luc voor een paar onderzoeken in de kliniek moest zijn. Dan ging ik ondertussen bij LunchGarden een koffie drinken en dan nam ik ook iets voor erbij.

Natuurlijk stond er op stel en sprong al een retailexpert klaar om zijn mening te spuien3. Hij zei: “Vol-au-vent, balletjes en mosselen: eigenlijk zijn ze nooit geëvolueerd”.

Misschien is dat wel zo, maar was die evolutie zo nodig? Bedoelt hij met “evolutie” wat ik zie bij de meer succesvolle ketens: “McDonalds, Quick, BurgerKing, KFC of het hiervoor genoemde Frit Autentic? Alles gefrituurd?

Luc vroeg zich eigenlijk zo goed als onmiddellijk luidop af waarom deze retailexpert, als hij dit zo al wist, zijn bezorgdheid niet op voorhand heeft gedeeld?

Ik was akkoord, ook kan ik akkoord gaan met iemand die zich in de reacties onder het artikel afvraagt wat je moet doen om retailexpert te worden.

Nu moet natuurlijk iedereen zijn mening daar even over geven en blijkt het er vooral om te gaan dat ze vooral een oudere groep aanspreken4, zoals de mensen die groot geworden zijn met vol-au-vent en ballekes in tomatensaus en mosselen. Als ze overal de hippe Poké bowls en Japanse Ramen gaan aanbieden blijven die ouw in-de-wegzitters wel weg.

Mogelijk is het wel nodig om wat te snoeien. Een verlieslatend bedrijf laten bestaan is ook de oplossing niet.

Maar ik hoop dat die van Tienen blijft. We rijden er elke maand na de boekenmarkt voorbij. Waarom we er dan niet gingen eten om thuis niet te moeten koken?

Omdat we er op tegen zagen om met een volle maag daarna die auto nog te lossen.

____________________
1 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/01/17/lunch-garden-ondernemingsraad/
2 Het Nieuwsblad
3 Het Laatste Nieuws
4 Het Nieuwsblad
____________________

De rare en de raren

Jaren geleden reden we met een collega mee van het hotel naar de evenementenhal en ’s avonds terug mee naar het hotel ook, natuurlijk. Onze auto bleef op de parking, behalve als wij zouden rijden.

En ineens slaat die collega een weg in, zegt: “Oh, hier is een McDonald’s”, rijdt recht de drive in en vraagt: “Nog iemand iets hebben?”

Ik vond het toen echt wel overbodig, rekening houdend met het overvloedige hotelbuffet, de broodjes ’s middags en het restaurant ’s avonds, maar de collega vond een McDonald’s op zijn weg onweerstaanbaar.

Dat deed hij dus elke keer als we nog maar een McDonald’s teken boven de daken zagen uit steken.

Gisteren morgen heb ik aan die collega gedacht. De titel viel effenaf op:

Hun food is fast, de weg ernaartoe iets minder1

Het betrof de publiciteitspanelen die je soms langs de wegen ziet staan en die aangeven dat je binnen x-aantal minuten een McDonald’s of een Quick in de buurt hebt. En blijkbaar zou het wel wat langer duren als je daar op in gaat, waarop de artikelschrijver zich gaat afvragen waarom McDonald’s en Quick daarover liegen.

Jaren geleden vond ik het raar van die collega. Nu blijkt dat wij de rare zijn, want ja, normale mensen krijgen blijkbaar een hongerke bij het zien van een McDonald’s of een Quick.

We zien die publiciteitspanelen ook, maar het is nog nooit, maar dan ook nog nooit in ons hoofd opgekomen om daarom een afslag te nemen en daar iets te gaan eten.

En waarom zijn wij dan de rare? Wel, pas als wij een hongerke krijgen, gaan we aan een restaurant in de buurt denken.

____________________
1 Het Nieuwsblad

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén