Ik heb altijd geschreven.

De eerste herinneringen aan mijn schrijven dateren van het zesde leerjaar. Toen schreef ik enkele versjes over Grieken en Romeinen en de dingen die een kind van 12 interesseren.

Later begon ik aan een Vlaams filmke. De censuur die altijd over mijn schouder meekeek, maakte dat ik daarmee gestopt ben. Ik schreef stukjes, die ik onmiddellijk vernietigde.

Eigenlijk wilde ik schrijfster worden, maar daar is graag schrijven alleen niet genoeg voor. Bovendien slorpten het getrouwde leven en kinderen en werk alle tijd op.

En toen gingen dochter en daarna Zoon het huis uit. Zodoende kreeg ik meer tijd.

In 2003 kwam het blog. Hoe snel was het blog een een erg vertrouwd onderdeel van mijn leven, mijn hobby. Ik kon er alles schrijven, het censureerde nooit en was er altijd.

Het is geen boek en ik ben geen schrijfster, maar ik beleef er massa’s plezier aan.