Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

13 oktober (Page 1 of 3)

Kiezen en verliezen

Vandaag zijn er Verkiezingen voor de Gemeenten en de Provincies. Voor de eerste keer zijn deze niet verplicht.

Maar net zoals in juni kregen we, vorige maand al, te maken met het zeurderig verkiezingsspotje dat in je hoofd gaat hangen en je voorhoudt …

Maar niet kiezen is verliezen1
Je stem is te veel waard
(…) Afhankelijk van in welke strofe ze zitten (…)
En kies met De Standaard

Het feit dat het deze keer niet verplicht is stoort bepaalde politieke kanten al, ze zijn er tegen want ze voelen zich op deze manier geen vertegenwoordiger2. Zou het verschil uitmaken? Zouden ze meer vertegenwoordiger voelen als iedereen die verplicht werd mannekes ging tekenen op het kiesformulier?

Nu ja, ik heb daar nu ook mijn mening over, maar ik loop niet graag met mijn mening te koop. Want voor iedere mening die ik lees in de media, zijn er tien die die verguizen. Soms onderbouwd, soms gewoon om dwars te doen.

De grote vraag is nu: “Ga ik stemmen vandaag? Ga ik mannekes tekenen op mijn kiesformulier? Ga ik niet beter een wandeling maken?”

Naar de boekenmarkt kunnen we sowieso niet al is het dan de tweede zondag van de maand. De locatie doet dienst als stemlokaal.

Verliezen doen we dus toch, al kunnen we dààr niet voor kiezen.

____________________
1 Niet kiezen is verliezen
2 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/09/08/eerst-burgemeester-worden-en-dan-een-regering-vormen/

Alles op zijn kop gezet

We deden alles verkeerd maar dat wisten we al en schreven zelfs al een log over.

Erger is, we doen nog steeds alles verkeerd. Want deze keer is zelfs onze manier van wandelen niet de juiste.

Eerst moest je 10.000 stappen per dag zetten, maar dat is dan weer niet waar.

Dan moet je aan een tempo van 5km per uur wandelen. Dat doen we niet, we gaan aan 4km per uur, kijken rond en nemen ondertussen foto’s. Dat vinden wij prettiger dan als een stormram vooruit te rennen om zo snel mogelijk weer thuis te zijn.

Nu gaan ze zich weer bemoeien door datgene wat ik plezant vind te combineren met datgene dat me stoort, zo:

Hoe moet je wandelen om zo veel mogelijk calorieën te verbranden?1

Weet je wat ik ooit ondervond? Dat niets doen en daarop mijn inname berekenen de beste resultaten oplevert, wat gewichtsverlies betreft dan toch. Ook in een rijdende en schuddende auto zitten heeft een goed effect. De twee combineren is dan ook dubbele trits. Of dat echter zo bevorderlijk is voor het algemene welzijn van mijn corpus? Ik denk dat dat ook wel duidelijk is.

Wat blijken nu -volgens het artikel dan toch- de beste manieren om te wandelen? “The Silly Walk” van Monthy Python2 -echt waar, lees het artikel maar- en huppelen in plaats van wandelen/stappen.

The Silly Walk? Hoe lang zou het duren eer ze me oppakken en wegsteken om me tegen mezelf te beschermen? Of hoe lang zou het duren eer ik al huppelend over mijn eigen benen strompel en tegen een boom knal? Of met mijn neus de grond raak?

Weet je wat ze gaan bereiken met altijd te vertellen hoe verkeerd alles is? Dat mensen niets anders meer gaan doen dan in een rijdende en schuddende auto zitten, want iets anders is toch nooit goed.

Maar weet je wat alle betweters voor mijn part kunnen? Vraag dat maar eens aan de bomen.

____________________
1 Het Nieuwsblad
2 Youtube

Moeilijk om organiseren

Ergens deze zomer beslisten we dat we eens naar zee zouden rijden, The Crystal Ship1 en het James Ensormuseum bezoeken en nog enkele andere dingen aandoen waar we nog eens moesten passeren.

Dat zouden we vorige woensdag maar eens doen. Op dinsdagavond ging ik uitstippelen

The Crystal ship is afgelopen, de muurschilderingen zijn er nog wel maar dat ene dat ik absoluut wou zien, staat niet meer op de lijst -of ik weet niet meer welk het was- en één van de andere dingen opent de deuren pas de 29ste.

Niet getreurd! Het Kasteel van Laarne stond ook nog op het verlanglijstje. Dàt konden we woensdag dan wel doen. Het Kasteel van Laarne was dicht.

Nog niet getreurd! Ik doorliep de lijst van musea die me wel wat leken. Ook op de lijst van Herita keek ik. Veel was dicht voor verbouwing of voor een winterslaap. Bij enkele dacht ik: “Waarom niet?” Maar telkens was er die: “Waarom wel?”.

Resultaat? Op woensdag bleven we thuis en wandelden wat op ons Toerke Blok.

Het museumbezoek aan het KMSKA staat ingepland, nu al en dat op dezelfde dag dat er -volgens ons- nog wat interessant in Antwerpen te beleven valt.

Het KMSKA zal nu toch niet weer sluiten zeker, nadat ze eindelijk, na elf jaar verbouwingen, terug open zijn.

____________________
1 The Crystal Ship

Lie vs Wis

Er was een tijd dat kinderen de naam van hun doopmeter en/of hun -peter kregen. Mijn moeder wou dat niet en ze noemde me helemaal niks. Dat liet ze maar aan de dienst van het gemeentehuis die er zich gemakkelijk van af maakte. De namen van mijn doopmeter en -peter werden respectievelijk mijn tweede en derde voornaam, dat wel.

Ik had wél willen rondlopen met de naam van mijn grootmoeder of de vrouwelijke vorm van die van mijn grootvader. Al zou dat in die tijd wel weer afgekort worden zoals ze toen alles afkortten.

Bij Zoneke’s geboorte verwachtte zijn grootvader dat ook. Ik stelde mijn veto. We kozen de naam uit drie namen die we goed vonden.

Er was namelijk het kindje dat Kurt heette en er was het kindje dat geen “R” kon uitspreken. Dat kindje dat de R niet kon uitspreken noemde de drie broertjes dan ook: KalleKoen en soms KalleK*t en soms KoeneK*t al naargelang welke twee er buiten speelden en waarvan er twee rondliepen met elk een van onze favoriete namen. Bleef de naam beginnend met de letter “B”, waarop tegen de grootvader werd gezegd dat die gekozen werd als eerbetoon aan hem.

Eerbetoon? Mijn voeten!

Waarom denk ik daar nu aan? Aan iets dat zo lang geleden is? De Britse prinses Beatrice heeft haar dochter Sienna genoemd omdat die naam met een beginletter “S” een eerbetoon is aan haar moeder die Sarah heet1.

Eerbetoon! Of wilden ze ook niet dat hun kind met een naam rondliep die ze niet mooi vonden?

Dat was bij Zoneke wel het geval. Ik wou mijn kind niet laten rondlopen met een naam die later het huismerk van een supermarkt werd.

Al wist ik het toen nog niet, het klonk wel zo.

1 Het Nieuwsblad

Freaky Friday

Dat was de titel van een opgenomen film.

Toen ik de samenvatting las, had ik er al mijn bedenkingen over. Een vrouw en haar dochter die op zeker moment in elkaars lichaam wakker worden? Dat is toch niet aan mij besteed?

Al zeg ik soms, op dagen dat Tinnitus het hoge woord voert, dat ik zou wensen dat Luc dat eens één dag zou meemaken, zou ik dat echt niet willen.

Niet dat ik veel van zulke dagen meemaak, dat Tinnitus zo overdadig aanwezig is dat hij al het andere overstemt, dat mijn hoofd op barsten staat, dat ik stijf sta van de stress, dat ik last krijg van die niesbuien en dat mijn tand, waar niets aan mankeert, pijn gaat doen. Ik had het vorige week één dag. De keer ervoor dateert van ergens tussen kerst en nieuwjaar.

Maar stel, stel je voor dat die wens zou uitkomen. Eén dag in een mensenleven moet Luc dan met Tinnitus leven. Maar wat voer ik dan een hele dag in zijn corpus uit? Ga ik op onderzoek naar geheime gedachten? Kom ik tot de bevinding dat hij minder -of meer- van mij houdt dan ik van hem?

Of ga ik gewoon een hele dag in bed liggen? Ik? Luc zijnde? Ik kan die man sowieso al niet in bed houden als hij wakker is.

Freaky Friday1? Ik zei: “neen”.

We hebben naar Hotshots!2 gekeken. Ook niet bepaald het genre van film dat ik zou verkiezen, maar hij ging niet op mijn systeem werken ook niet. Luc genoot ervan en het moet niet altijd mijn goesting zijn. Eerlijk gezegd, viel het me enorm mee.

“Hotshots! Part deux3” staat ook nog tussen de opnames. Maar dat is voor later eens.

1 Freaky Friday
2 Hotshots!
3 Hotshots!Part deux

Radovljica en Kranjska Gora

“Ga naar Radovljica” raadde men aan. “Schoon stadje” luidden de recensies. Echt de moeite waard. De drie zaken waarom men het aanried waren niet van dien aard om ons te verlekkeren. Maar kijk, het lag dicht bij Bled, we hadden het al een hele week voor ons uitgeschoven en het was de laatste dag.

Schoon stadje, inderdaad. Maar weet ge, schone stadjes zijn niet echt aan ons besteed. Na het vierde schoon huizeke of gevel hebben we het wel gezien. We hebben moeite gedaan, jawel. We zijn een paar straatjes doorgelopen tot we uiteindelijk beslisten dat we een -grote zwarte- koffie en een cola gingen drinken.

(Lees verder onder de foto)

Meer foto’s

“Weet je” zei Luc tijdens het drinken, “Kranjska Gora vond ik altijd al zo een toffe naam, dat ligt niet ver van hier”. Kranjska Gora, meer bepaald het Planic Nordic Center, is eigenlijk een springschansgebied … in de winter. Maar kijk, gezien het niet zo ver weg lag, zouden we eens een kijkje gaan nemen.

Er viel meer te beleven dan gedacht, er waren zelfs schansspringers aan het oefenen.

En ja, volgens mij was er meer te zien dan in een schoon stadje, al zei Luc achteraf: “Eigenlijk hadden we dat ene straatje in dat stadje ook nog wel kunnen doen”. Awel ja … volgende keer dan.

(Lees verder onder de foto)

Meer foto’s
en
Filmke van Luc

De ingebouwde klok

We waren een week lang alle dagen weg. En het waren lange dagen.

Terwijl ik normaal rond acht uur wakker word, was ik dat nu al om zeven uur en dat zonder wekker.

Toen we gisteren niet meer voor de hele dag weg moesten, heeft mijn inwendige klok de inwendige wekker op stop gezet en sliep ik tot negen uur.

Ik ondervond het al meer: dienen we om zes uur op te staan, dan zetten we de wekker maar word ik om kwart voor zes wakker.

De wekker wordt hier bij tijd en wijle wel eens gezet, maar moet nooit aflopen.

Naar Ramsgate

Er komt opnieuw een ferry van Oostende naar Ramsgate. Persoonlijk herinner ik me enkel een ferry van Oostende naar Dover. Maar kom, opnieuw een ferry vanuit Oostende … ik vind dat goed nieuws.

Op Brits grondgebied zou het niet zo veel verschil uitmaken. Maar hier is het dan wel gedaan met kilometers rijden vooraleer op een boot te geraken.

Nu is het eigenaardige wel dat ik in het oorspronkelijke bericht meende gelezen te hebben dat ze in maart 2018 met vrachtvervoer zouden beginnen en in de zomer van 2019 ook passagiers zouden meenemen. Maar nu vind ik enkel een artikel waarin vermeld staat dat passagiers enkel in de vakantiemaanden van de dienst zouden kunnen gebruik maken.

Ik heb nooit geweten wanneer de lijnen ermee gestopt zijn. Blijkbaar was dat in 2013.

Voor wat mij betreft, hoe rapper hoe liever, al lijkt het er op dat er nog heel wat uitgewerkt moet worden.

Zever van Zoover

Recensies schrijven? Eigenlijk ben ik er tegen al zijn er enkele uitzonderingen.

Ook dit jaar was er een hotelletje waar ik even iets over kwijt wou, in de negatieve zin dan. Maar eens thuis, na de vakantie, kwam het er niet van.

Tot ik de uitnodiging kreeg van Zoover. Ik kon er ook nog een prijs mee winnen en zelfs als ik die niet won, kreeg ik sowieso een digitale time to momo stedengids naar keuze. Ik leefde me uit over het bewuste hotelletje en vergat Zoover.

Tot ik een mail kreeg, op 5 oktober, zoals beloofd. Daarin las ik:

Je zal maar een Windows Phone hebben hé!

Liftangst

Het gebeurde al in juli, één van die twee dagen dat ik in de kliniek was voor mijn knie.

Na de behandeling liepen we naar de lift, al was het maar één verdieping hoog en daar stond een vrouw te wachten. Ze vroeg of we naar boven gingen. Wij antwoordden van niet en gezien de vraag dachten we dat ze misschien mee naar beneden moest.

Dat moest ze niet, ze vertelde dat ze wou wachten op mensen die ook naar omhoog gingen, want alleen durfde ze dat niet.

Het moet niet gemakkelijk zijn om met angst te leven, maar ergens vraag ik me toch af of iemand zichzelf daar niet van af kan helpen, zo met een gesprek met zichzelf. Daarom moet je het nog niet prettig gaan vinden.

Ik heb maar een hekel aan liften als ze te vol staan, maar dat heeft dan niets met angst te maken.

Page 1 of 3

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén