De dokter had vanmorgen aan Slow gezegd dat het logisch geen probleem mocht zijn om morgen om 10u uit de kliniek ontslagen -wat een woord- te worden. Nu ja, die dokter passeert morgen nog eens.

En mske heeft zich vandaag aan de bezoekuren gehouden, blijkbaar doet niemand dat, dus gaat ze morgen om 10u en ze neemt zijn goei kleren en scheergerief mee. Als hij tijdig buiten geraakt komen ze eerst nog naar huis, wordt het te laat kan hij zich in de kliniek mooi maken en vandaar naar de doop.

Slow ligt nu nog met baxter met antibiotica en met serum, maar hij heeft geen pijn. Wel wou hij altijd de gang op om een stapke te zetten, het was ook heel warm om in bed te liggen. De vraag is alleen: “wat gebeurt er als die baxters wegvallen?” Nu ja, het zijn geen pijnstillers, al leggen ze nu al twee avonden een fleske aan met een pijnstiller.

Vermits Slow verdikt is en mske zelfs niet weet of hij nog in zijn geklede broeken kan, moeten die allemaal mee, jeans incluis!

Zoneke zegt: “dan komt hij maar in zijn short”.

Vorige nacht is mske pas om 1u gaan slapen. Om half zes was ze wakker en was niet meer moe. Ze is blijven liggen tot tien voor acht omdat het anders nog veel langer ging duren. En mske was topfit tot ze in die kliniek kwam en daar had ze gemakkelijk naast Slow in dat bed kunnen gaan liggen. Alhoewel ze denkt dat ze toch even geslapen heeft in de zetel.

Tegen de avond aan begon dat terug en nu de auto geladen is met die broeken, bijhorende schoenen en scheergerief -en ze hoopt dat ze niks vergeten is- voelt ze pas hoe moe ze is.

Voordeel: nu alles klaar is, moet ze morgen niet lopen haasten. Dan vertrekt ze hier om 9u.

En nu neemt ze John Grisham onder haar arm en gaat zich in bed in slaap lezen.