“Goeiemorgen” zegt mske aan de telefoon “ik heb een brief gekregen en moest U even bellen voor een afspraak.” “Maar niet deze week” voegt ze er nog snel aan toe.

“Zaterdag” zegt de man. “Niet deze week” herhaalt mske. “Zeg maar wanneer dan wel volgende week” zegt de man “maandag, dinsdag, woensdag, …. “Menslief wat doet die moeilijk” denkt mske en ze denkt er nog bij dat ze toch zijn agenda niet kan kennen en ze denkt er ook nog bij dat hij toch precies niet al te veel werk moet hebben. “Woensdag om 10u” zegt ze en kijkt naar de andere afspraak in haar agenda en ze denkt “die dag is toch al om zeep”, wat achteraf niet juist blijkt te zijn want de agenda lag op de verkeerde week open.

“Bent U zeker dat U bij mij moet komen?” vraagt de man. “Ja natuurlijk” zegt mske. “Moet U dat niet regelen met Leuven?” vraagt de man. “Ik heb met Leuven gebeld” zegt mske, nog altijd geduldig. “En die hebben U naar hier doorverwezen?” vraagt de man onverstoorbaar verder “dat wil niet zeggen dat U hier moet zijn”. “Jawel” zegt mske, terwijl haar geduld stillekes van de stoel springt en richting deur begint te schuiven. “dat stond op de brief”. “Stond mijn naam in dat kaderke?” vervolgt de man op zijn treiterachtige zaagtoontje. “Ja” zegt mske kortaf. “Ah dan moet U hier zijn” zegt hij met een air van “dat heb ik hier eens goed uitgeplozen”.