Zoek
Als g’iets wegsmijt
Hebt ge’t nodig
En zijde’t kwijt
In wat zakken
Als ge’t bijhoudt
Kunde’t pakken
’t Eén is niet goed
’t Ander deugt niet
Wie zegt hoe’t moet
[© ms – 26 juli 2024]
Categorie: Za za, ze & zo (Page 1 of 934)
Lazen we laatst in de media over bescherming van kinderen door het eten van pinda’s , hadden we het op het blog over onze bedenkingen daaromtrent, lezen we nu:
Peuter overleden nadat hij stikt in pindanootje1 (…)
En ook:
Kinderlongartsen waarschuwen nadat peuter (1) stikt in pindanootje: “Voor jonge kinderen raden we ze in hun geheel zelfs af
Veel kunnen we er eigenlijk niet meer aan toevoegen, aangezien het allemaal in de reacties van voornoemd log aan bod kwam.
Maar waarom ze die ondingen gaan promoten …
____________________1 Het Nieuwsblad
2 Het Nieuwsblad
In een tijd van lang geleden, kreeg ik van uit alle hoeken boeken, de onderpastoor, de buren van mijn ex-schoonouders, bekenden en bekenden van bekenden, bezorgden me boeken. De uitleg was haast altijd: “Want jij leest toch graag”.
De meeste van die boeken geraakten in dozen, die dozen geraakten gestapeld en de uitleg was haast altijd: “Voor later. Als ik meer tijd heb”.
Later, toen ik meer tijd had, waren veel van die boeken overtijd en ik ging selecteren: wat ik wél wou lezen, wat ik niet wou lezen en wat weg mocht. Alles wat kapot was ging naar het oud papier, sommige gingen naar de Kringwinkel en/of naar de boekenverkopen voor het goede doel.
Wat ik niet wou lezen maar niet weg mocht op bovenstaande manieren ging mee naar de boekenmarkt. Bij tijd en wijle ging ik door mijn boeken en sorteerde opnieuw. Na Covid_19 had ik weer meer boeken in stock.
Op de boekenmarkt hoor ik verhalen over mensen die hele vrachten boeken krijgen. Dat doen wij niet meer. Wij kregen geen boeken meer, wél de vraag van meerdere bezoekers of we hùn boeken niet wilden overkopen. Daar beginnen wij niet aan.
Wil het toeval nu toch niet dat we ergens de voorbije week een Whatsapp kregen met de vraag of we geen boeken wilden, het huis moet leeg en als wij ze niet namen gingen ze naar de Kringwinkel met daarbij foto’s van twee planken van een boekenkast.
En al oogden de boeken dan niet bijster actueel, wij zegden ja. Als het niks werd konden wij ze ook nog bij de Kringwinkel binnen brengen, maar ondertussen zijn wij echt niet meer geneigd om nog eender wat aan de Kringwinkels te geven.
Waar hadden we geen rekening mee gehouden? De boeken stonden dubbel t.t.z. achter de twee zichtbare rijen stonden nog eens zoveel boeken geparkeerd.
Gisteren voormiddag deed ik een eerste selectie, gisteren namiddag een tweede.
Er zitten interessante boeken tussen, ook tijdloze. Bij de romans hebben we nu wel meer van die oubollige zoete, maar op de boekenmarkt vind je wel een paar verkopers die vooral dat soort boeken in hun stand hebben, dus ja … er is blijkbaar nog steeds vraag naar.
Nu moeten we ze nog gestockeerd krijgen, de boekenkamer barst straks uit haar voegen.
Ik las het artikel en ik zuchtte. Blijkbaar kan je nu de duimpje omhoog emoji niet meer met een gerust geweten gebruiken, want dat valt niet bij iedereen in de smaak.
Generatie Z vindt dat passief-aggressief.
Generatie Z, inderdaad. En sedert men het over inclusief heeft heb ik gemerkt dat het hokjesdenken flink vooruitgang gemaakt heeft. Woorden als Babyboomers, Millennials en nu Generatie Z duiken op en die zijn m.i. niet meer en niet minder dan een hok op basis van je geboortejaar.
Een duim omhoog heeft altijd een instemming of goedkeuring betekend, als generatie Z alles van vroeger in vraag wil stellen, dan wordt communiceren een ware chaos. Nog altijd m.i.
Nu was ik altijd al relatief saai, want ik kon niet lachen met grappen waarin heel normale woorden een seksueel getinte bijklank kregen. Zoals pruim, vogel, fluit, mossel, … en ga zo maar door.
Nu blijkt dat ik het niet meer gevolgd kan krijgen. Ergens na de aubergine en de perziken die blijkbaar veelal bij sexting worden gebruikt, heb ik -en ben ik dus- afgehaakt.
Het resultaat is gewoon dat ik nu niet meer onbezorgd welke emoji dan ook durf te gebruiken en houd me dus maar aan de gebruikelijke.
Zouden ze Generatie Z niet beter de bestaande betekenissen aanleren i.p.v. alles te veranderen omdat ze zich willen afzetten tegen al wat bestond voor zij bestonden.
pske van mske:En bij het opzoeken van absurde betekenissen vond ik een hele sexting encyclopedie. Wie er interesse in heeft … moet zelf maar googelen.
1 Het Nieuwsblad
Zo’n tiental dagen geleden las ik een artikel in de media, waarin men zich afvroeg of Johnn Depp in Plopsaland was gesignaleerd. En er stond ook een foto bij. Het kon wel zijn dat hij het was, het kon ook zijn dat hij het niet was. Maar vooral … het kon me niks schelen.
Maar de media wel dus, ze hebben het uitgezocht. Het was niet Johnny maar een man uit Aalst. En er kwam een artikel2 over het hoe en het waarom.
Ik zit een beetje raar in mekaar blijkbaar, want ik vind dat je wel bewondering kan hebben voor iemands prestaties: acteur, sportman, kunstenaar, … Maar als ik die in Plopsa zou tegen komen, zou ik ze met rust laten.
Ik begrijp dat dus niet goed. Een acteur, sportman, kunstenaar, … ze worden bekend, ze worden beroemd, ze hebben meer geld, ze hebben een schare fans, … maar wat ik er echt van vind, heb ik blijkbaar jaren geleden al eens verteld bij een zelf beleefd voorval. Ik kon het toen beter uitleggen dan nu, maar ik denk er nog precies hetzelfde over.
Laat de mensen gewoon gerust!
____________________1 Het Nieuwsblad
2 Het Nieuwsblad
Het EK-voetbal overlapte de Ronde van Frankrijk waardoor die ineens veel korter ging lijken.
Ook het feit dat die Ronde van Frankrijk vroeger kwam dan anders omdat de Olympische Spelen er zitten aan te komen versterkt dat gevoel.
En voor wie nu denkt dat ik het weer over sport wil hebben, dat is niet zo.
Ik denk er dan eerder aan dat, eens die Olympische Spelen voorbij, wij al in augustus zitten en dat september al om de hoek komt loeren.
Enerzijds denk ik dan: “Is Nieuwjaar dan al zo lang geleden?”
Anderzijds kijk ik uit naar onze herfstvakantie(s).
In de zomer blijven wij liever thuis, behalve de daguitstappen dan, maar ik mis die kleine vakantietjes wel.
Laat ons nu toch, de dag dat dit log verscheen, naar de Aldi gaan, waardoor we dan voorbij de Kringwinkel kwamen en er naar goede gewoonte efkes binnensprongen.
Laat daar nu toch een mooie orchidee staan -zij het geen echte- en ik ze in een bevlieging in mijn mandje plaatste en me, vanaf dat moment tot het ogenblik dat we thuis waren, afvroeg wat me had bezield.
Eens thuis zette ik ze zo dat ik er vanaf hier -mijn laptop dus- en bij het TV-kijken -vanuit de zetel dus- zicht op heb. En ik vind dat mijn bevlieging zo slecht nog niet was.
Alleen heb ik nu al een paar keer de neiging moeten onderdrukken om ze te gieten. Die grond ziet er nogal droog uit.
En dan sta je op een morgen op en lees je dat er wereldwijd computers uitvallen en hele groten computerloos verder moeten.
En een volgende dag heeft het over computerpannes bij microsoft, ook in eigen land en gaan ze een tipje van de sluier oplichten want ze weten toch al iets meer.
Dan blijkt er een bug te zitten in een computerprogramma: Falcon Sensor van het Amerikaanse bedrijf Crowdstrike. En Microsoft gebruikt die software ook. Vandaar die grootschaligheid van het probleem.
Voorlopig raden ze aan geen updates van Microsoft meer door te laten, al gebeuren die veelal automatisch. Gelukkig niet bij iedereen.
Toen ik dan ook het artikel las, wat je moet doen als je het toch zou overkomen, heb ik dat maar onmiddellijk in veiligheid gebracht2, je weet maar nooit.
Begrijpen doe ik het niet. Je test toch eerst? Of niet. Je gooit toch niet zomaar iets op internet of het nu over een log of een update gaat. Zoiets controleer je toch voor het kalf verdronken is? Of zit er een fout in mijn logica.
En dan zeggen experts:
(…) Wereldwijde computerpanne is geen toeval. We lopen gigantische risico’s.
Echt? Dat had ik nu nog niet in het snotje, zie
Daar moet je wel degelijk een expert voor zijn
Bij het afsluiten hoop ik enkel maar dat we terug opgestart geraken …
Uitgelichte afbeelding:Afbeelding van Xandra Iryna Rodríguez via Pixabay.
1 Het Nieuwsblad
2 Het Nieuwsblad
Bij het thuiskomen dinsdag middag zag ik iets fel gekleurd tegen onze poort.
Naderend veranderde mijn mening bij elke stap van toeval, naar een stukje papier, een sticker, een wat is het in ’s hemelsnaam, een …
(Lees verder onder de foto)
Het was een nachtvlinder -te mooi om het een mot te noemen- meer bepaald een Spaanse Vlag, een dagactieve nachtvlinder die eerder zeldzaam blijkt te zijn maar toch al meer werd waargenomen.
Uitgelichte afbeelding:
Soms kan het gebeuren dat een nieuwe standhouder op de boekenmarkt opduikt. Soms vertellen die nieuwe standhouders dat het hen enkel te doen is om van eigen boeken af te geraken. Soms gebeurt het dan ook dat die eenmalige standhouders, tegen het sluiten aan, een karton bij de stand zet. Soms vermeldt dat karton dan een minimum prijs per boek.
Daar gaan we dan met zijn allen de boeken eens grondiger bekijken. Niet dat wij er op uit zijn om boeken bij te kopen, maar je weet maar nooit dat er geen boek tussen zit waarvoor je niet de volle pot wilde betalen, maar die misschien toch wel interessant is.
Ik haalde er een kunstboek uit: Jeroen Krabbé – Schilder. En ik dacht: “Hé, schilderde die ook?” Want Jeroen Krabbé kende ik wel als acteur. Efkes googelen en ik wist dat Jeroen Krabbé het schilderen in de genen had. Zijn grootvader –Hendrik Maarten Krabbé– schilderde, zijn vader –Maarten Krabbé– schilderde en dus is het niet zo verwonderlijk dat Jeoen Krabbé ook schildert.
“Ha! Dat dacht ik wel” zei onze –al eerder vernoemde– buurvrouw op de boekenmarkt, die mijn interesse in kunst, schilders, schilderaars en verfkladderaars kent.
“Krabbé?” vroeg Luc. Blijkbaar kende Luc Jeroen Krabbé niet. “The Prince of Tides”, “Jumpin’ Jack Flash” probeer ik. Die kent Luc niet. Maar Luc ken wel Martijn Krabbé van op de Nederlandse TV en ik google verder en vind Martijn Krabbé, Jakob Krabbé en Jasper Krabbé, zonen van … en deze laatste schildert ook.
Luc kent ook Tim Krabbé, broer van …
Eenmaal thuis heb ik het boek bekeken, herbekeken en heb ik uiteindelijk besloten dat ik nog niks ga besluiten. Het boek is te goed, de schilder ook, om het zomaar te lezen en het weer te verkopen. Maar is het goed genoeg om het te houden? Het ligt nu op de plank van de twijfelgevallen.
Jeroen Krabbé lag niet in mijn bovenste schuif als acteur. Maar eigenlijk zou hij dat wel moeten doen. Hij vertolkte nogal vaak de rol van de slechterik en hij moet zeker een goed acteur zijn om dat zo overtuigend te doen.
Terug naar de boekenmarkt: één van de keren stond er gewoon één prijs voor alle boeken. Die werden dan door een mede-standhouder over genomen.
Daar beginnen wij niet aan, zolang we boeken genoeg hebben om onze stand vol te leggen, hebben we daar geen nood aan.
