We vertelden het al, mskes dialect is een mengeling van woordjes die ze hier en daar oppikte in de dorpen waar ze ooit woonde. Eigenlijk is mske dialect gewoon AN met een kraakske er in. Ze heeft namelijk tot haar 13de altijd AN gesproken en pas toen moe terug in haar eigen omgeving ging wonen begon ze dialect te spreken tegen haar kinders.

Toen ze dan uit dat dorp verhuisden treurde mske, maar Broer sprak een week later al het lelijke dialect van O. mske heeft dat nooit gesproken.

Toen Zus in Genk ging studeren sprak Zus na een week het dialect van Genk.

Toen het later uit was met Poepie en Zus korter bij haar werk in Mechelen ging wonen sprak ze na een week Mechels.

Toen mske hier kwam wonen trok ze grote ogen en kwam met een lichte schrik tot het besef dat ze het Landens niet verstond. Het is geen Limburgs, het is Landens en dat is een groot verschil. In het begin is mske, telkens ze in een winkel binnenging, onmiddellijk in het AN begonnen, de stijve versie dan, zonder kraakskes. Dat was slim want dan antwoordden de mensen ook in het AN.

We zijn nu acht jaar later. mske begrijpt niet meer dat ze het ooit niet verstond. Dat doet ze nu wel. Spreken zal ze het echter nooit kunnen.

Maar dan zat ze donderdag op de bus. Een drukbezette bus en zodoende zat ze samen met een vrouw op een bankske en het was een aardige vrouw en ze hebben de ganse busrit, die toch een uur duurde, gebabbeld over kinderen, kleinkinderen, fietsen en bussen en alles waar je kan over klappen met een aardige vrouw die je eigenlijk niet kent.

Tot die bus ineens stil stond en bleef staan. En mskes aandacht werd getrokken door een vrouw die erg luid wat zei. Ze stond vooraan nog voor de rode lijn. Eigenlijk leek het wel of ze tegen mske wat zei. Maar wat? Iets over “slapen”?

De vrouw zag de vraagtekens in mskes ogen en stoof naar het bankske achter mske, die natuurlijk omkeek en de jongen zag die er zat te slapen. De vrouw schudde de jongen enkele keren en zei nadrukkelijk: “dzjiemoedzjiaf!”

De knul sprong verschrikt recht, liep slaapdronken naar de deur en tuimelde het voetpad op.

mske heeft toch wel enkele ogenblikken nodig gehad voor het besef kwam dat “dzjiemoedzjiaf” wel degelijk Nederlands was geweest.