Gisteren zijn Slow en mske reeds in de namiddag vertrokken. Ze gingen naar de match van Slow’s favoriete voetbalploeg en vertrokken dus vroeger om ook daar de omgeving af te dweilen voor een ventilator. Niets gekort.
 
Dus besloten ze maar rechtstreeks naar de omgeving van het plein te rijden en daar op een zalig terraske onder een parasolleke een beetje van de namiddag te genieten. Van op dat terraske hadden ze zicht op de in- en uitgang van het stadion. Plots zegt Slow: “Kijk, die man met zijn grijs hemd is een neef van SS, maar wie is daar bij?” Toen mske keek, wíst ze dat ze die tweede man van ergens kende, maar Slow was haar voor en zei:” Dat is Zjimmie”, het oudske kind van SS. En mske, die reeds vroeger de indruk had gehad, dat Slow die jongen wel had gemogen, was daar nu zeker van door de blij verraste nuance in zijn stem.
 
En plots, staken die twee de straat over en kwamen Slow begroeten. Zjimmie zei ook vriendelijk goeiedag tegen mske. Toen de ober kwam, wilde Zjimmie zelfs iets bestellen en er bij gaan zitten, maar de neef had nog wat te doen thuis.
 
Toen begon er iets te dagen bij mske en ze vroeg Slow, wie eigenlijk had gezegd dat Zjimmie wegens hem thuis was weggegaan. Dat was vragen naar een gekend antwoord … natuurlijk!
 
Het eigenaardige is dat Slow Zjimmie als kind had meegenomen naar de voetbal en dat die toch blijven supporteren is voor Slow’s ploeg alhoewel zijn moeder het, uit dwarsliggerij, voor Club Brugge heeft.
 
En mske is er heel zeker van dat Zjimmie blij was Slow te zien. Kon dat mens nu niets mooi of blij of gelukkig rond zich verdragen?