Vele jaren geleden toen mske nog in de speelpleinwerking zat, dat was in de beginjaren dat het begon op te komen, kwam ze tot het besef dat ze helemaal geen zin had in peuterkes, kleuterkes en belhamels. Welke groep had dan mskes voorkeur? Wel die rebellen van 14 à 15! Daar kon ze best mee over weg.

En die hadden dan hun toekomstdromen en dat klonk allemaal zo mooi.

Hoe jammer vond mske het, om later één van die jongeren te ontmoeten en dat die enkel kon spreken over “hoe vuil haar kinderen het huis konden maken en hoeveel werk ze daar mee had”.

Hoe jammer dat er zoveel mensen verzuren door het volwassen worden.