Zaterdag was mske dus te vroeg klaar maar is toch maar vertrokken. Zodoende was ze om 9.30u in de kliniek -de dokter zou tussen 10u en 10.30u langskomen- dus had Slow nog de tijd om zich te scheren. Om 11.00 was er nog geen dokter te zien en dan is Slow maar zelf naar de verpleegsters gegaan. Toen hij terugkwam zei hij: “alles is normaal! De dokter is met een spoedoperatie bezig”.

Hij heeft zijn middagmaal dan maar met mske gedeeld, ze kon in de cafetaria wel iets gaan eten maar als die dokter dan intussen kwam …

Zoneke zei al van “kom je dan maar bij ons verkleden”. Gelukkig dat mske die kleren mee had. Toen wist Slow’s kamergenoot te vertellen dat de dokter in de cafetaria zat te eten.

Om kwart voor één kwam een verpleegster de lege schotels weghalen, aan wie Slow toch efkes meldde dat hij om één uur toch vertrok, dokter of geen dokter. Vijf minuten later staat die dokter daar en die zegt: “hadden ze me nu opgebeld hé, ik was om 10u hier maar ben mijn toer langs de andere kant begonnen en toen kwam die spoedoperatie. Hadden ze gebeld had ik mijn toer omgekeerd gedaan want die anderen hadden tijd maar jij niet”.

Slow kon niet meer in de eerste broek die hij paste, in de tweede wel en hij zag er echt goed uit maar bleek. En dat hemd paste ook nog schoon. Ergens onderweg belde Zoneke en mske sprak af dat ze ineens naar de kerk gingen rijden. Slow en mske kwamen als eerste aan de kerk, kakt er toch een duif op dat schoon gebroken wit hemd?

Maar ze mochten het van de paster binnen gaan afwassen.
 
Toen ze buiten kwamen en de situatie aan Zoneke uitlegden, die al bang was dat ze er niet tijdig gingen geraken, antwoordde hij: “jullie willen zeker niet komen, eerst die operatie en nu die duif”.
 
Na de kerk, bij Zoneke thuis, liep de vader van de peter daar foto’s te nemen en ook familieportretten, wat er op uitdraaide dat hij mske én Ex samen met Zoneke en zijn gezin op de foto wou.

Dat vond mske nu wel wat gortig en toen ze een weigerachtige beweging maakte zei die vrouw: “maar allé een familieportret”! Maar mske stapte kordaat naar binnen en zei: “mamaBollie, ze willen een foto van de grootouders, de ouders en de kindjes samen”. Slow werd niet meegevraagd.

Slow voelde zich goed, kreeg meer kleur maar tegen de avond werd hij weer bleek en mske zei dat hij het moest zeggen als het niet ging. Maar hij zei niets. Dus besloot mske zelf maar dat ze naar huis gingen. Thuis wou hij direct in bed.

Deze morgen gingen ze dan babysitten. En toen miste Bollie haar bus.

Daarna reden Slow en mske nog naar Sloddermans en daar lag uitgerekend één dossier.

Dus waren ze pas rond drie uur thuis en zijn om vier uur een kneurreke gaan doen.