Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Boos

Zoneke en mske zijn boos. Heel boos zelfs, dat merkte ik daarnet aan de telefoon. Ze zijn niet boos op mekaar hoor! Ze zijn samen boos.

Dat is boos².

Previous

Ochtendmisselijkheid

Next

Efkes over en weer

1 Comment

  1. 14-03-2006, 13:04:34
    ^^
    tis erg dat ze boos zijn maar ik vind uw vindsel boos² wel extreem goe gevonden. kga die onthouden, als Blahman en Blahkind samen eens boos zijn kan ik ze misschien daarmee aan ’t lachen krijgen.
    http://blablah.skynetblogs.be
    Blah

    —————————————————————————–

    14-03-2006, 13:21:04
    Een vrage van Mariette voor mauwmauw
    Dat is toch eentwat dat er zovele mensen alsan maar kreperen van dulligheid en dat binst dat het toch goe were is vandage? kent gij de redens, mauwmauw want ikke nie zulle.
    http://mariettecourgette.skynetblogs.be/
    Mariette Courgette

    —————————————————————————–

    14-03-2006, 13:28:50
    Kreperen van dulligheid …
    betekent waarschijnlijk “boos zijn” … awel ja, ik ken de reden(S), het zijn er drie en ze zijn alle drie om met uwe kop tegen de muur van te lopen. Maar ne mens doet dat natuurlijk niet, want dan hebde koppijn.

    :-s
    http://mauwmauw.skynetblogs.be
    ms

    —————————————————————————–

    14-03-2006, 15:07:44

    éwel met tweeën staan ze sterk hihi. Boos worden of zijn moet kunnen he als het maar niet te lang duurt

    ps: je hebt gelijk wat die neuszalf betreft, ik stond er niet bij stil thx
    Liefs van
    vrouwke
    http://vrouwke-1.skynetblogs.be
    vrouwke

    —————————————————————————–

    14-03-2006, 15:34:41
    samen boos
    Dat is toch mooi! Dat noemt men solidariteit! (hmm)
    groetjes
    http://duits.skynetblogs.be
    Sebastian

    —————————————————————————–

    15-03-2006, 16:41:09
    mseinstein
    ik had al het idee dat jij ook over een formule zou beschikken, met recht en reden kan men stellen.
    http://ridder-van-de-lach.skynetblogs.be
    ridder

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén