mske gaat buiten en als ze terug binnen komt ziet ze de deur op een kier van een 10-tal cm staan. Ze stapt binnen en zegt vragend: “Sloef? En dan wat luider: “Sloe-oef!”

Ze komt naar boven, kijkt op de overloop, alle deuren van de kamers zijn dicht, op de zoldertrap ziet ze me ook niet. In het fruitkistje lig ik ook niet en ook niet er naast. Ze zucht. Ze gaat naar beneden en zegt: “als er met die kat iets gebeurt hé … ” Slow staat recht, komt in de gang en zegt: “Je weet dat die niet gevonden wordt als die niet gevonden wil worden”. Hij kijkt ook in de gang, naast de kelderdeur, hij komt naar boven, over de overloop, hij gaat naar beneden.

En dan zitten ze daar tegenover elkaar en mske zegt: “verdorie zé, dat die deur niet goed dicht was”. Ze staat weer recht en gaat buiten kijken, maar daar zitten de konijnen aan hun wortelen te knabbelen. Ze gaat weer binnen en gaat zitten. Slow staat recht, gaat in de living kijken, loopt weer de ganse gang door, de trap op en de overloop over en ineens zegt hij: “ik zie hem!” Hij ligt tussen de deur naar de boekenkamer en de kist, maar daar lag hij daarnet niet”. “Neen, zegt mske “daar lag hij zeker niet”. Slow gaat naar beneden en zegt: “Die lag daar niet, want kijk, had die daar gelegen dan zie je van hier zijn oren”. Slow dan toch, mske niet, maar ja die is kleiner.

Ik ga dat hier niet luidop zeggen, maar ik kan me dus wel onzichtbaar maken … als Kulleprul wat helpt.