Het gaat hier weer goed zenne, met Slow en mske. Dat gaat hier één van dees keren een situatie geven.

Gisteren was mske zo blij dat het eens geen voetbal was maar wel “Missing without a trace”. Ze placeert zich, zoals altijd, in de zetel, benen over de leuning, achterover geleund tegen Slow met haar seuzze over haar benen. Nà vijf minuten komt er dan publiciteit. En dan? … Ja, en dan? mske zou het niet weten. Ze schrikt wakker als er opnieuw publiciteit begint. Slow? Die zegt niks en als “Missing without a trace” gedaan is, zegt mske: “verdorie, ik was in slaap gesukkeld, wie was de vader van het kind”. “Ik zou het niet weten” zei Slow “welk kind? Die had nog langer geslapen dan mske.

Vandaag was het Cold Case. Nu zou mske niet slapen, ze was fris en fit en … heeft het einde van de eerste publiciteit niet gezien. Ze schrikt ineens wakker, twintig minuten later, net op tijd om nog mee te kunnen. Bij het begin van de tweede publiciteit vraagt Slow: “is dat die Ramon?” “Neen” antwoordt mske “dat is Antonio”. Slow was dus te laat wakker geworden om nog mee te kunnen.

Eén van dees hé, worden ze ’s morgens wakker op die zetel, volledig verkrampt van op die manier te slapen. mske minder, want die ligt nog redelijk comfortabel.