Het was al enkele dagen aan de gang. Telkens Slow de gang in liep kwam hij terug om onze fles water te halen want het drinkbakske was leeg. “Amaai” zei hij “die katten drinken hier nogal wat af. mske had wel al gezien dat Toke meer wel bij het bakske zat dan niet en dat ze ook dierf blazen als ik wou drinken.

Gisterenmorgen zei Slow: “tiens, dat bakske is nog vol”. Hij fronste zijn wenkbrauwen. Ging wat korter met zijn neus richting bakske, fronste nog erger, pakte het bakske op en rook. “Verdorie” zei hij “die heeft daar in gepist”.  Jawel, dat weten ze dat dat Toke is, die heeft dat vroeger nog eens gedaan toen we nog met vier waren … de piskous. Dat hebben ze toen diplomatisch opgelost.

mske zei: “ze heeft al Sloef’s favoriete plaatskes al ingepikt en nu doet ze dat omdat Sloef niet zou kunnen drinken”. Ze stond recht, stapte richting keuken en pakte een proper eetbakske, goot er water in en sedert gisteren mag ondergetekende hier aan het buro komen drinken.

O zo! En ik maar denken dat Slow en mske niet zagen dat Toke een pestkous is.