Het Groot Sprookjesboek is uitverteld. Niet echt hoor, maar toch, rekening houdend met Amke’s veto van: “geen heksen en geen wolven” en de aard van de overblijvende sprookjes, zijnde de stijl van Kalief Ooievaar, de reizen van Simbad de zeeman, Ole Dromenman en nog zo enkele, waarvan mske zich herinnert dat ze ze niet zo leuk vond als kind, staat er niks meer in.

Zodoende wou mske het verhaalke van “Goudhaartje en de drie beren” vertellen. Maar hoe ging dat nu toch weer? mske zocht het op op het internet en vond verschillende versies.

Wat heeft ze gedaan? Ze heeft alle leuke dingen bijeengescharreld en aaneen gebreid tot haar eigen mskes versie. Daar kwam dus nogal wat opzoekingswerk, knip- en plakwerk, schrijfwerk, layoutwerk en printwerk aan te pas.

Wat zegt Amke zo ergens halfweg de vertelling? Ik ken dat verhaalke! Gelukkig dat Ella het nog niet kende. Zodoende was het toch geen verloren werk.

En om het helemaal niet nutteloos te maken, zullen we dat hier straks eens neerpennen.

En diegenen die het kennen? Ach ja, die moeten dan maar wat anders lezen.