Op één van hun wandelingskes liepen Slow en mske door het stadje, kwestie van aan die bankautomaat met het stinkende geld te passeren en toen ze via de andere kant het stadje wilden verlaten, snoof mske wat en zei: “hier is met javel geschuurd”. Niet moeilijk om weten, de geur was indringend en het voetpad was nog nat.

Ooit, heel lang geleden, in het dorp van haar jeugd was er ook zo een huizeke waar het constant zeer sterk naar javel rook.

Van horen zeggen wist mske dat daar een oude vrouw zou wonen. Een oude vrouw die een beetje excentriek was en met niemand wat te maken wou hebben. Die oude vrouw stopte haar geld in de javel, jawel, zodat ze eventuele dieven rap bij hun schabbernak zouden kunnen vatten.

Blijkbaar had die oude vrouw dan ook geen vertrouwen in banken, maar blijkbaar wel in javel.