Zoek
“Kom je eten?” vroeg chef kok Slow, wat hij geen twee keer moest vragen, want mske wist wat ze op haar bord ging vinden.
“Hmmm” zei ze wat later “lekker!” Toen Slow niet reageerde zei ze: “je mag ook wat zeggen hoor. Een beetje respect voor de kok”.
“Ja seg” zei Slow “zo kan ik het ook hoor”.
magda
Je kunt jezelf toch niet bewieroken of heb ik het mis!
Bart
Enne.. wat viel er te smikkelen.. en sorry voor de herrie bij mij.. ik wordt er zelf horendol van.. pff.. dikke knuffel..
ms
@ Magda : dat is wat ze zeggen. Tegen ons dan toch. Maar blijkbaar hebben ze vergeten de rest van de wereld daarover in te lichten. Ik wil maar zeggen, dat de ganse wereld vol pochers loopt en dat Slow van mij gemakkelijk luidop mag verkondigen dat hij de beste kok hier in huis is, zolang ik niet in de keuken sta. Waarmee ik dan weer niet wil zeggen dat ik beter kan koken dan hij, maar waarmee ik wel wil zeggen dat hij dat deel van ’t huishouden voor zijn rekening neemt. Zolang hij dat niet bij “Comme chez soi” gaat verkondigen is er geen vuiltje aan de lucht.
@ Bart : ik bewandel een dunne lijn tussen wat ik kwijt wil en wat ik als privé beschouw. Wat er op het bord lag is geen staatsgeheim en je zou het mogen weten als ik wist hoe dat kon zonder dat ik het de ganse wereld kond moet doen.
magda
haha,wat een uitleg! Maar je hebt gelijk .Mijn man kookt dikwijls en hij is tevreden als ik zeg dat het lekker is. Maar zelf stoeft hij ook nooit ,wat hij van mij best eens mag doen.Ja zeg, er dan seffens comme chez soi bij halen….dan zou hij op zijn donder krijgen van mij.