Gisteren in Tour 2009 – Vive le vélo deed Erik Van Looy er ons aan denken dat we hier nog iets moesten vertellen over kaartlezen. Wel het is altijd zo geweest dat mske bij verre ritten als convoyeur de weg moest aangeven en als ze zelf reed op voorhand bestudeerde hoe ze moest rijden.  Andere kaarten, zoals de stafkaarten van ’t leger, hebben ook al geen geheimen.

En dan komen we aan de moderne tijden met de gps. Neen, eerst moeten we nog vertellen dat indertijd moe, net als Erik Van Looy blijkbaar, doodsbang was in de auto, dat ze mee remde waardoor de wielkap aan de binnenzijde een deuk kreeg en dat ze telkens zei: “va, pas op, een straat van rechts” of “pas op, die vertraagt” of “moeste daar nu niet in?” En dit tot grote ergernis van al wie zich in die auto bevond natuurlijk.

Toen Slow en mske vorige winter in Zonekes auto stapten hoorde mske de stem die zei: “let op” bij elk kruispunt en bij elke snelheidsaanduiding. De stem zei evenwel niets over de andere chauffeurs en duwde geen deuken in wielkappen.

Weet je, mske kreeg er zowaar de hippentrip van, want ze rijdt nog steeds volgens haar eigen systeem en dat voldoet nog altijd. Ze begrijpt dan ook niet waarom er vroeger zo gevit werd op de commentariërende medepassagiers als ze nu, nu het geld kost, zo een babbelaar in de auto installeren.