Normaal gezien lust mske geen pils, ze vindt de wat zurige smaak eigenlijk wat vies. Zo één à twee keer per jaar echter krijgt ze daar zo een vieze goesting naar, meestal bij tijden van grote warmte.

mske, die in tijden van onrust ’s nachts kan wakker worden om een potje te piekeren, had onlangs op een avond zo twee biertje gedronken en had ’s nachts in één ruk door geslapen. Ze was ’s morgens opvallend verkwikt en fris als een hoentje opgestaan en was diezelfde dag dan maar een paar blikjes gaan kopen.

Nu voelde mske zich fysisch dan wel fitter, mentaal was dat niet zo. Er waren enkele nevenverschijnselen, maar of die echt aan het bier te wijten zijn is zeer de vraag vermits ze ook van een heel andere oorsprong zouden kunnen zijn. In elk geval voelde ze er zich niet goed bij om weer een vaste gewoonte aan te nemen. Bovendien zou het kunnen dat de uitwerking na langdurig gebruik ook wel zou verminderen. Dus stopte ze er gewoon mee.

Zaterdagmorgen was ze topfit, het was weekend en Amke en Ella zouden komen. Zondagmorgen was ze topfit, het was nog steeds weekend en de planning voor die dag zag er veelbelovend uit.

Maandagmorgen was er nog steeds geen probleem, ondanks de drie opeenvolgende mails zondagavond laat van de klant met blijkbaar dringende problemen. Gisteren werd een erg zenuwachtige dag.

Vandaag voelt mske zich echt niet topfit, de rook om haar hoofd wil maar niet verdwijnen, de plak in haar ogen ook niet, ze suft wat aan. Vannacht was er weer het piekeruurtje maar eigenlijk is ze daar niet zeker van. Ze denkt dat ze gewoon droomt dat ze piekert.

Dilemma! Of zoals Bollie zei dat je uit twee slechte dingen het minst slechte moest kiezen, maar wat is in dit geval het minst slechte?