Het was niet kreunen dat mske deed maar het klonk meer als een gesmoorde aaargh, die dag in maart dat Broer opbelde en zei dat Neefke ging trouwen in mei. “Aaargh Broer” zei mske “kon je dat niet eerder zeggen, dan kon ik nog wat aan mijn gewicht doen”. “Het meeste gaat er toch af in de twee eerste maanden” zei Broer. Maar in mei woog mske nog altijd even veel als in maart.

Het is pas na de trouw van Neefke dat ze er werk begon van te maken. Neen, mske volgt geen dieet en ja, mske eet nog altijd alles. Hoe zij dat dan doet, ik weet niet of ik dat mag vertellen, vraag dat eens aan mske zelf als ge dat wilt weten.

En ja, die twee eerste maanden gingen vlotjes en nu is het een langzaamaanactie geworden. Zo langzaamaan dat mske zo soms de baskuul door ’t venster zou kwakken.

Toen kwam de mail. Zodoende weet mske dat ze nog een jaar heeft om het eens eindelijk definitief te klaren en bovendien heeft ze nu een motief om door te zetten.