Eigenlijk zou je iets onmiddellijk moeten opschrijven als het zich voordoet. Maar meestal denk je niet dat een klein dingetje nog een vervolg gaat krijgen en zeker niet dat het een jaar later een feit is waar rekening moet mee gehouden worden.

Omdat het oorspronkelijk een futiliteit was, weten we de oorzaak niet meer, maar wel het gevolg. Maar vermits het zich later nog voordeed met andere oorzaken, zullen we die oorzaken maar in willekeurige volgorde vertellen.

Het begon aan onze keukentafel. Slow en mske rechtover elkaar, Amke en Ella ook rechtover elkaar. “Slow, mag ik nog wat drinken?” vroeg Ella. “Neen” zei Slow plagend “dat is hier allemaal van mij” en hij wees op de koffie, de cola, de limonade, het fruitsap en de chocomelk. “Ik heb nog dorst” drong Ella aan. “Neen” zei Slow weer. mske taptaptapte met haar vingers op de tafel. Slow, quasi geschrokken, zei: “oei, oma doet taptaptap” en schonk snel drinken in voor Ella. Amke en Ella schaterden omdat hij daarna, een gestraft kind imiterend, verder at.

Eenmalig voorval. Mogelijk. Waarschijnlijk.

Tot de keer dat mske voorstelde naar een aflevering van Emiel te kijken en Slow uitermate tevreden in de zetel ging zitten, de kindjes ook en Slow zei dat hij de DVD niet wou opzetten, dat de kindjes dat maar moesten doen. Waarop die zegden dat ze dat niet konden en Slow volhield dat niet te willen. mske, met haar handen vol, stond aan de deur en taptaptapte met haar voet op de grond. En het scenario herhaalde zich. Slow zei: “oei, oma doet taptaptap” en zette de DVD op. Amke en Ella hadden dolle pret.

Sindsdien hoorde het taptaptappen van oma er net zo goed bij als het plagen van Slow. Als Slow nog maar begon, keken Amke en Ella of oma niet taptaptapte. En deed ze dat niet, dan herinnerden ze er haar wel aan dat de mogelijkheid er in zat.

Ooit één keer heeft mske tegen de kindjes getaptaptapt. Dat was toen ze nog samen met mske volle leute hadden en nog geen zin in slapen. “Badtijd” had mske gezegd, maar dat leek wel voor dovemansoren, waarop mske een beetje meer volume in het “badtijd” stopte maar nog steeds zonder gevolg. Ze taptaptapte. “Oei, oma doet taptaptap” zei Slow. “Wat gebeurt er dan?” vroegen Amke en Ella. Slow bekeek mske, mske bekeek Slow. “Dàt willen jullie echt niet weten” deed Slow geheimzinnig. En Amke en Ella repten zich al giechelend naar boven. Slow en mske schaterden.

Vorige week ergens kwam Amke bij mske zitten. Ze waren alleen en Amke vroeg: “is Slow echt bang van taptaptap?” “Maar neen” zei mske “dat is om te spelen, dat hoort bij de grap”. “Dacht ik al” zei Amke.

Is dat nu het einde van taptaptap? Neen hoor. Want een ietsiepietsie later zat Slow nogmaals te plagen en ineens zei Amke: “pas op hoor! Of oma doet taptaptap!”