Het was winter en steenkoud toen Slow en mske door het piepkleine stadje dwaalden. Het was er vroeg donker. Maar zelfs in het donker konden ze zien dat het een mooi stadje was. De oude vesten, de grachten, de mooie geveltjes, de molen en de straatjes die eigenlijk niet voorzien waren voor autoverkeer.

En toen ze zo in het donker langs die grachten liep moest mske zomaar ineens aan “Mei” van Gorter denken.

mske wil het stadje nog eens bezoeken in de zomer. Ze wil het in het daglicht zien. Misschien heeft de winterse schemer het mooier gemaakt dan het is of misschien speelt haar herinnering haar parten.

Ergens in de zomer is er een wandeltocht van 12 km die van de nabijgelegen grote stad naar het kleine stadje gaat. Die zou mske wel willen doen. Slow ook.