Het is een klassieker. Als Slow en mske in Leuven zijn moet er toch altijd nog eens naar de sanitaire voorzieningen gegaan worden. En die aan het station vragen een halve euro per beurt.

Dan gaat mske liever iets drinken, dat spaart die halve euro uit en daardoor is dat drankske goedkoper. mske heeft een rare rekenmachine in haar bovenkamer.

Nu heeft Slow een voorkeur voor het café waar ze 1,5 € per pint rekenen, al drinken Slow of mske daar geen pint. mske gaat liever in het café waar je zo langs binnen de ganse hoek van buiten kan afsnijden. Zodoende gaan ze de ene keer hier, de andere keer daar.

In het 1,5 € café staan tafeltjes zo opgesteld dat er banken over de volledige diepte van het café tegen de muur vastgemaakt zijn. Om één of andere rede zijn die banken altijd volzet maar zit er niemand op de stoelen aan de andere kant van die tafeltjes. Daardoor zitten beide muren gewoon op elkanders gezicht te kijken.

Daartussen staan natuurlijk nog tafeltjes en die worden serieus aangegaapt door de muurzitters.

De laatste keer dat Slow en mske daar waren, was er een plaats tegen de muur. Ze gingen daar maar even zitten. Maar toen kwamen de habitués binnen en die gingen op die banken tussen die tafeltjes in zitten om goed duidelijk te maken dat Slow en mske op hùn plaats zaten.

Later zei mske: “ik kom hier niet meer, ik wil niet dat ze in mijn glas zitten kwijlen”.

Op café gaan met mske? Nog altijd geen sinecure.