Soms heb je van die voorvalletjes. Ze zijn eigenlijk het vermelden niet waard, maar bij zo twee op een week tijd, kan ik er wel wat over zeggen. Het toont namelijk aan dat mensen zichzelf zo soms in een bepaalde machtspositie gaan zien, zo op het ridicule af.

Zelfs bij het ontbijt in de zaligste hotels ontsnap je niet aan dat soort voorvallen of zulke mensen.

Voor de derde dag op rij liep ik de ontbijtzaal binnen toen een dame uit de keuken kwam gestevend, recht op mij af.

Ze zei, op de betuttelende toon, waarop de nonnen uit mijn jeugd plachten te praten, dat als ik in een hotel incheckte het wel handig zou zijn als ik ook mijn voorkeuren op voorhand zou kenbaar maken.

Ik wees naar R. en zei: “ik hoor bij de evenementen”.

Ze keek ook naar R., mompelde iets over de verkeerde vrouw en stevende af op een tafeltje waar een koppel zat te ontbijten.

Ik zei: “ook goeie morgen” en dacht: ik trek dat zeker aan”.

Andere dag, ander hotel. Ik haalde het deksel van de roereieren, draaide het om en lei het zo neer. Dat doe ik altijd, gewoon om te verhinderen dat zo een deksel randen zou achterlaten of dat het aanrecht -in dit geval tafel- nat zou worden.

De bediening naam het deksel, zei op, eveneens betuttelende toon: “zo is het toch gemakkelijker” terwijl ze het half op de eierpan legde en de condens een natte tekening in het tafelkleed maakte.

Ik zei het, het zijn prutsvoorvalletjes, de moeite van het vermelden niet waard, als het maar geen trend gaat worden.