Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

De dag van algemene blijheid

Het was al langer beloofd. Omdat Amke zo begeesterd had gereageerd op hun bezoek aan Aquatopia hadden Slow en mske beloofd dat ze, bij hun volgende dag aan zee, Sealife in Blankenberge zouden bezoeken.

Ze waren dus vroeg op, namen een vroege trein en kwamen om kwart over tien in Blankenberge aan. Sealife is zo wat zoals Aquatopia, maar toch niet hetzelfde. De mensen zijn er super vriendelijk, het is er mooi ingericht maar toch is Antwerpen groter, uitgebreider en imposanter. Zo gaven de otters niet thuis, de pinguins vertikten het om bezoekers te ontvangen en twee aquaria waren leeg voor onderhoud.

De tunnel door het grote bassin was wat de naam zegt: “een tunnel” terwijl die van Antwerpen, zowel tunnel als bassin groter zijn en bevolkt door imposantere vissen.

Dit is natuurlijk allemaal praat achteraf want op het ogenblik zelf amuseerden ze zich te pletter. Een haaienjong, een haaienei, de zeepaardjes, Nemo het grappige visje, … alles was interessant en prettig om doen.

Daarna aten ze nog bij een Italiaan. Amke bestelde een pizza met salami. Ella, die altijd, oeps, bijna altijd, Amke imiteert bestelde net hetzelfde. Gelukkig had mske beslist om één pizza in twee te laten snijden want Ella blies bijna vuur. “Het is een beetje pikant” zei ze, waarop Slow de salami nam, in zijn mond stopte en zei: “pikant? Die is niet pikant. Die is helemaal niet pikaaaaa …” en vuur spuwde. “Amaai” zei hij “de salami zelf is niet pikant maar de nasmaak wel”. Het resultaat was dat Slow alle salami op at en ook nog wat mske niet opkreeg, want sedert haar terugval van zondag kan ze zo goed niet meer eten.

Ze zijn daarna op de dijk nog wel een wafel/ijsje gaan eten. Dat was beter dan Slow’s voorstel. Die wou twee uur met zijn mond open in zee gaan hangen om de salamai te blussen.

Op de trein naar huis stapten enkele kinderen op en kijk, daar krijgt mske juksel van hé, van die joengelen die bleiten van kolère. Ooooh, die zou mske zo eens graag … “Zijn jullie niet blij?” vroeg ze aan Amke en Ella. “Ja hoor” zei Amke “waarom?” “Omdat jullie niet blij-hij doen” zei mske waarbij ze de woedende bleiters imiteerde. “Misschien moet ik jullie een lap geven zodat jullie mee kunnen doen aan de algemene blij-hij-heid”. Amke en Ella giechelden.

Ineens zag ze bij Amke het spreekwoordelijke lampje gaan branden. “Ik weet een titel voor op het blog” zei ze “de dag van algemene blijheid”. “Ben je gek?” vroeg mske. “Moet ik aan iedereen gaan vertellen dat ik jullie een lap wou geven?” Amke en Ella gierden het uit.

Ik weet nu niet wat mske gaat denken over het feit dat ik het toch heb verteld. Ik weet wel dat Amke er verrukt zal van zijn.

Previous

De overdrijving

Next

Misgespreken

7 Comments

  1. Is toch een veel leukere naam voor die 11e juli van jullie hè..lap of niet!

    Ik had zelf dat ijsje genomen en Slow naar zee gestuurd hoor hahaha dat had ik zéker weleens willen zien, 2 uur met z’n mond open in de zee hahahahaha!

  2. ms

    Die dag van algemene blijheid was dan wel de tiende en niet de elfde.

  3. Een kniesoor die daar op let!

  4. Appartement Blankenberge

    Je moet zeker eens een wafel gaan eten in Silversand als je nogmaals in Blankenberge bent. Heerlijke grote wafels!

    Groetjes

    Appartement Blankenberge

  5. bea

    Moet heel pikante salami geweest zijn als Slow de zee wou uitdrinken De kindjes beleven zo te lezen hilarische dagen.

  6. hé mske, nu ook al gesponsorde reactie? wat betaalt zoiets?

  7. ms

    Hij zat eigenlijk bij de spam, maar omdat ik net de dag ervoor ook al hoorde over die wafels bij Silversand vond ik het wel kunnen.

Laat een reactie achter bij mizzDReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén