Vele jaren later deed Zoneke ongeveer het zelfde. Het kinderprogramma op TV gaf wekelijks een aflevering van een science fiction waar ook monsters in voorkwamen.
 
Zoneke, die niet bang aangelegd was, vond die monsters grappig.
 
Meer dan eens keer liep hij met gespreide benen, gespreide vingers en zijn gezicht lelijk vertrokken dreigend achter mske en zei: “vieze beeste tommetaf” en dan moest mske bang zijn.
 
Bij één van die afleveringen echter, sprong Zoneke uit de zetel, nam zijn monsterhouding aan en stapte dreigend op het televisietoestel af waar de goeien op dat moment overlegden en Zoneke zei weer: “vieze beeste tommetaf”. Net op het ogenblik dat Zoneke het toestel bereikte, floepte het monster in beeld.
 
Zoneke schrok, draaide zich op zijn hielen, rende naar de keuken en brulde de dappere strijdkreet:
 

mamààààààààààààà!

Zoneke heeft sedertdien al vele monsters verslagen.